سالمندی موفق: نقش سبک زندگی، هوش معنوی و خودکارآمدی

با توجه به اینکه کشور ایران تجربه سالمندی را آغاز کرده است، بدیهی است شناسایی وضعیت سلامت سالمندان و بررسی عوامل موثر بر سالمندی موفق اولین گام برای ارتقای سلامت آنان است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی رابطه  سالمندی موفق براساس سبک زندگی، هوش معنوی و خودکارآمدی بود. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف، یک مطالعه بنیادی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه سالمندان ساکن در مراکز سالمندی شهر تهران در سال 1400 بود. تعداد این افراد 1100 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، 285 نفر انتخاب و از بین پرسش نامه های گردآوری شده 200 پرسشنامه کامل انتخاب و تحلیل شد. جهت گردآوری اطلاعات در این پژوهش از پرسش نامه های سالمندی موفق زنجری و همکاران، سبک زندگی لعلی، هوش معنوی کینگ و خودکارآمدی شرر و مادوکس استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS24 استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک زندگی با سالمندی موفق (67/0r=)، خودکارآمدی و سالمندی موفق (40/0r=) و بین هوش معنوی و سالمندی موفق (21/0r=) همبستگی معناداری بود و تولید معنای شخصی نیز بالاترین همبستگی را با سالمندی موفق داشت (67/0r=). بعلاوه نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان نشان داد که 54 درصد از تغییرات سالمندی موفق، می تواند توسط متغیرهای پیش بین تبیین شود (01/0P<). با توجه به نتایج این پژوهش، اصلاح سبک زندگی و همچنین بهبود سطح هوش معنوی و خودکارآمدی، در جهت بهبود سالمندی موفق در سالمندان گام برداشت. بنابراین سالمندان باید خصوصیات و ویژگی های سالمندی را به عنوان ضعف های شخصیتی خود در نظر نگیرند و از طریق یافتن سبک زندگی مناسب با این دوره خاص، افزایش خودکارآمدی و بهبود هوش معنوی، تغییراتی در نحوه زندگی خود به وجود آورند.