رابطه مهارت های کوانتومی با سبک های مقابله با استرس

مدیران در عصر کنونی برای آن که بتوانند نقش خویش را به انجام برسانند، باید بکوشند روحی جدید در خود پدید آورند. این روح، آن ها را از دنیای ماشینی تقلیل گرا به مجموعه مهارت های جدیدی رهنمون می کند که بر اساس پیچیدگی های عصر کوانتوم استوار است. هدف پژوهش، تبیین رابطه مهارت های کوانتومی با سبک های مقابله با استرس می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل کارکنان سازمان صنعت، معدن و تجارت خراسان شمالی به تعداد 170 نفر بود و به روش نمونه گیری تصادفی ساده با استفاده از فرمول کوکران، 118 نفر انتخاب شدند. جهت سنجش مهارت های کوانتومی از پرسشنامه محقق ساخته و برای سنجش سبک های مقابله با استرس از پرسشنامه اندلر و پارکر (1990) استفاده شد. پرسشنامه ها دارای روایی صوری و سازه است و آلفای کرونباخ پرسشنامه ها برای مهارت های کوانتومی 0/93 و سبک های مقابله با استرس 0/92 محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس پی اس اس 17 و آموس استفاده شد. یافته ها نشان داد مهارت های کوانتومی، بیشترین تاثیر را بر سبک مقابله مسیله مدار و کمترین تاثیر را بر سبک مقابله اجتنابی (0/39) دارد. نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که اعتماد کوانتومی دارای بیشترین ضریب تاثیر و احساس کوانتومی دارای کمترین ضریب تاثیر بر سبک های مقابله با استرس بود. نتایج، حاکی از آن است که مهارت های کوانتومی بر سبک های مقابله با استرس تاثیرگذار است و قدرت پیش بینی و تبیین سبک های مقابله را دارا می باشد.