اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی: یک مطالعه نیمه تجربی

بیماران همودیالیزی در معرض خطر ات روان شناختی مرتبط با سلامت هستند و درمان شناختی رفتاری می تواند نقش موثری در بهبود ویژگی های روان شناختی مرتبط با سلامت داشته باشد. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر درمان شناختی رفتاری بر خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفت زندگی بیماران همودیالیزی در شهر کرمان انجام شد.

 پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش بیماران بیمارستان شفا و کلینیک جواد الایمه(ع) شهر کرمان در سال 1401 بودند. با روش نمونه گیری در دسترس 30 نفر بیمار همودیالیزی بر اساس ملاک های ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش تحت آموزش 8 جلسه 75 دقیقه ای با فراوانی دو بار در هفته قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش ماند. مشارکت کنندگان با پرسش نامه های خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفیت زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند و داده ها با آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.

 میانگین نمرات خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفیت زندگی قبل از مداخله به ترتیب در گروه درمان شناختی رفتاری 68/26، 93/37، 27/60 و در گروه کنترل67/26، 95/37، 60/59 بود (05/0<P)، اما پس از مداخله، میانگین نمرات ویژگی های روان شناختی مورد بررسی در گروه درمان شناختی رفتاری افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (001/0>P).

نتایج مطالعه حاکی از تاثیر مداخله درمان شناختی رفتاری بر بهبود ویژگی های روان شناختی مورد بررسی در گروه آزمایش بود. بنابراین می توان از این مداخله به عنوان درمان مکمل در بیماران همودیالیزی استفاده نمود.