نقش آمادگی به نوستالژی، درد ذهنی و تجربه زمانی لذت در واکنش پذیری به استرس ادراک شده در دانشجویان دارای شکست عاطفی

هدف از این پژوهش، بررسی سهم پیش بین آمادگی به نوستالژی ، درد ذهنی و تجربه زمانی لذت در واکنش پذیری به استرس ادراک شده بوده است .روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دارای شکست عاطفی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه بود. از این جامعه، 162 دانشجوی دارای نشانگان ضربه عشق با روش نمونه گیری هدفمند ، انتخاب و پرسشنامه های واکنش پذیری به استرس ادراک شده Shulz,jansen) &schlotz,2006) ،آمادگی به نوستالژی Havlena &Holak 2006  درد ذهنی (Orbach & Mikulincer,2003) و تجربه زمانی لذت Gard 2006  بر روی آنها اجرا شد. تحلیل داده ها با همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد و یافته ها حاکی از نقش منفی سردرگمی و آشفتگی هیجانی (از ابعاد درد ذهنی) در افزایش واکنش پذیری به استرس ادراک شده (P<0.01) و نقش مثبت آمادگی به نوستالژی در کاهش واکنش پذیری به استرس ادراک شده (P<0/01) بوده است. بنابراین میتوان دریافت که صرفنظر از نقش منفی تجربه احساس پوچی در تشدید واکنش افراد به استرس، این تجارب و احساسات مثبت گذشته است که می تواند به عنوان یک منبع و تکیه گاه روانی، شرایط افراد را در موقعیت های استرس زا بهبود بخشد.