تدوین سناریوهای اثربخشی عملکرد مراکز تحقیقاتی بخش دولتی در ایران

اندازه گیری عملکرد بخش دولتی به دلیل ابهام در هدف ها، ماهیت وظایف و تنوع کارکنان آن، از بخش خصوصی دشوارتر است. هدف از این مقاله تدوین سناریوهای اثربخشی عملکرد مراکز تحقیقاتی بخش دولتی در ایران با استفاده از رویکرد ارزش های رقابتی و مدل سازی پویایی سیستم ها است. نوع تحقیق کاربردی، هدف توصیفی و روش تحقیق پیمایشی بوده که با بهره گیری از خبرگان مدیریت به تعداد 18 نفر داده های مورد نیاز جمع آوری شده است. یافته های تحقیق نشان داد که برای ارزیابی عملکرد مراکز مطالعاتی و تحقیقاتی بهترین معیار وجود ندارد و مدل آمیبی شکل که نشان دهنده عوامل کلیدی معیارهای هشتگانه اثربخشی هستند برای ارزیابی عملکرد این مراکز معرفی شده است. در این تحقیق با استفاده از رویکرد پویایی سیستم و به کمک نرم افزار ونسیم، سناریوهای اثربخشی عملکرد مراکز تحقیقاتی و مطالعاتی معماری و شهرسازی ارایه شد. در این رابطه 6 سناریو مختلف تدوین شد تا تعیین شود نظام مدیریت عملکرد از چه متغیرهایی بیشترین تاثیر را دارد. نتایج نشان داد مطلوب ترین سناریو این است که اگر مراکز تحقیقاتی سیاست کاهش برنامه ریزی را در سال های آینده پیش بگیرند سهم فرایندهای داخلی (I.P) و سیستم باز (O.S) تا 50% ، سهم مدل روابط انسانی (H.R) و کار تیمی نیز تا دو برابر افزایش و بهبود می یابد.