تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر سرزندگی تحصیلی و خلاقیت دانش آموزان اهمال کار

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر سرزندگی تحصیلی و خلاقیت دانش-آموزان اهمال کار بود. این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه دهم دوره متوسط شهر ارومیه در سال تحصیلی 99-1398 به تعداد 3295 نفر بود. برای نمونه گیری، تعداد 40 نفر دانش آموزان داوطلب واجد شرایط که نمره کمتر از 81 در پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984)، کمتر از 36 در پرسشنامه سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده و حسین چاری (1391) و نمره کمتر از 120 در خلاقیت عابدی (1372) کسب کرده بودند مشخص و سپس به صورت تصادفی در 2 گروه مطالعه (20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه گواه) وارد شدند. بسته آموزشی راهبردهای خودتنظیمی پنتریچ (1999) برای گروه آزمایش اجرا شد. زمان این برنامه آموزشی 15 جلسه 90 دقیقه ای و زمان آموزش نیز 3 هفته بود. نتایج نشان داد برای متغیر سرزندگی تحصیلی اثر گروه (001/0P˂ و 687/0Eta=)، اثر زمان (001/0P˂ و 816/0Eta=) و اثر متقابل گروه × زمان (001/0P˂ و 727/0Eta=) معنادار بود. همچنین نتایج نشان داد برای متغیر خلاقیت اثر گروه (001/0P˂ و 777/0Eta=)، اثر زمان (001/0P˂ و 802/0Eta=) و اثر متقابل گروه × زمان (001/0P˂ و 626/0Eta=) معنادار بود. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت دانش آموزان اهمال کاری که در رابطه با سرزندگی تحصیلی و خلاقیت دچار ناتوانی هایی هستند چنانچه در معرض آموزش راهبردهای خودتنظیمی قرار گیرند می توانند موفقیت هایی در این زمینه کسب کنند.