فراوانی و ریسک فاکتورهای خونریزی گوارشی در کودکان بستری دربخش مراقبت های ویژه بیمارستان کودکان بهرامی

خونریزی گوارشی مرتبط با استرس یک عارضه مهم در کودکان بستری در بخش مراقبت ویژه است که می تواند منجر به عوارض جدی و حتی مرگ شود. مطالعات کمی در این زمینه در کودکان صورت گرفته و بیشتر روی بزرگسالان بوده است، این مطالعه جهت ارزیابی فراوانی و ریسک فاکتورهای مرتبط با خونریزی گوارشی در PICU طراحی شد.

مطالعه به صورت مقطعی در یک بازه زمانی سه ساله (از فروردین 1395 تا فروردین 1398) روی بیماران بستری در PICU بیمارستان بهرامی تهران انجام شد. حداقل حجم نمونه 380 نفر محاسبه شد. اطلاعات دموگرافیک، تشخیص هنگام بستری، بیماری زمینه ای و آزمایشات اولیه در طی 24 ساعت اول بستری ثبت و برای ارزیابی یافته ها از Fisher’s exact test استفاده شد، 05/0P< معنادار در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 462 بیمار وارد مطالعه شدند. حدود 58% مرد بودند. 21/42% زن بودند. بیشترین پراکندگی در نمونه هایی که خونریزی گوارشی داشتند، در چند روز اول بعد از بستری اتفاق افتاده بود. بیشترین ارگان درگیر، ریه بود. میانگین سنی 48 ماه بود. مدت بستری به طور متوسط 10 روز بود. حدود 11% کودکان دچار خونریزی گوارشی فوقانی شدند. در روز اول و دوم بستری به ترتیب 21/21% و 12/12% خونریزی گوارشی فوقانی روی داد. 56% به صورت ترشحات Coffee ground، 34% به صورت خون تازه (Fresh) و 10% به صورت ملنا بود. 50% موارد خونریزی گوارشی فوقانی بعد از اینتوباسیون، 24/38% قبل ازاینتوباسیون و فقط 76/11% بعد از اکستوباسیون اتفاق افتاده بود. استفاده از ونتیلاتور، بیماری های ریوی، انعقادی و خونی به طور معناداری در بیماران با خونریزی گوارشی بیشتر دیده شد. (001/0<p) ولی در این گروه ارتباط معناداری با بیماری های قلبی، عصبی، کبدی و کلیوی دیده نشد (05/0>p).

نتیجه گیری:

 بروز خونریزی گوارشی فوقانی در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه کودکان خطر جدی می باشد و مهمترین ریسک فاکتور، تهویه مکانیکی می باشد. سایر ریسک فاکتورها، بیماری های ریوی، انعقادی، هماتولوژی و اونکولوژی می باشند. استفاده از مهارکننده های اسید به خصوص H2blocker ها می تواند منجر به کاهش شیوع خونریزی گوارشی فوقانی شود.