بررسی ارتباط بین ساعات کار و استراحت رانندگان با وقوع تصادفات جاده ای (مطالعه موردی: رانندگان وسایل نقلیه سنگین)

ساعات کاری زیاد، استراحت ناکافی و برنامه های نامنظم رانندگان عواملی هستند که باعث خواب آلودگی رانندگان حرفه ای و درنتیجه باعث کاهش توانایی راننده و بروز تصادفات جاده ای میشود. لذا هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین ساعات کار و استراحت رانندگان با وقوع تصادفات جادهای در رانندگان وسایل نقلیه سنگین بود.

این مطالعه از نوع تحلیلی مقطعی بود که در سال 2018 انجام شد. در این پژوهس 200 راننده وسایل نقلیه سنگین استان تهران ارزیابی شدند. برای جمع آوری اطالاعات از پرسشنامه استاندارد ایمنی رانندگان استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شدند.

میانگین سن رانندگان، ساعات رانندگی، رانندگی پیوسته و استراحت به ترتیب 5/05±47/9 سال،10/2±66/52 و 5/1±82/87 ،1/13±8/7 ساعت در روز محاسبه شد. میانگین تعداد شبه تصادفات و تصادفات برای رانندگان در 5 سال گذشته به ترتیب 29±/2 26/4 و 2/1±1/1 بود. تعداد حوادث جاده ای با سن، احساس خواب آلودگی، آموزش ایمنی و بهداشت، تعداد ساعات رانندگی، رانندگی پیوسته و استراحت ارتباط معناداری داشت، اما با متغیر سیگار کشیدن ارتباط معناداری نداشت.

رفتارهایی همچون ساعات رانندگی طولانی و پیوسته، ساعات کم استراحت و احساس خواب آلودگی ازجمله عوامل وقوع تصادفات در رانندگان وسایل نقلیه سنگین در کشور است. بدون شک برنامه ریزی با رویکرد اطلاع رسانی و ارتقای سطح آگاهی و مهارت رانندگان در راستای تغییر عادات نادرست و رفتارهای پرخطر رانندگی تاثیر بسزایی در کاهش تصادفات جاده ای خواهد داشت.