ارزیابی خطر اختلالات اسکلتی-عضلانی در وظایف حمل و جابه جایی بیمار با استفاده از روش های MAPO و 3DSSPP

 کارکنان مسیول حمل و جابه جایی بیماران در بیمارستان در معرض خطر بروز ناراحتی های اسکلتی-عضلانی هستند. این مطالعه با استفاده از روش MAPO و نرم افزار 3DSSPP به منظور تخمین بار مکانیکی واردشده به کمر کارکنان دارای فعالیت حمل بیمار انجام شد.

مواد و روش ها: 

در مرحله اول، بخش های بیمارستان و تعداد کارکنانی شناسایی شد که به صورت دستی بیماران را جابه جا می کردند و با شاخص MAPO ارزیابی شدند. به منظور شناسایی و ارزیابی عوامل خطر موثر در ایجاد آسیب های کمر در کارکنان از نرم افزار 3DSSPP استفاده شد. تحلیل نتایج با نرم افزار SPSS (version 26) و روش های آمار توصیفی، آزمون کای دو و آزمون های همبستگی انجام شد.

یافته ها: 

شرکت کنندگان 24 نفر، شامل 21 مرد و 3 زن با میانگین سنی 35.6 سال بودند. طبق نتایج نرم افزار 3DSSPP در 37.5 درصد از افراد برآورد آسیب به لیگامنت بیشتر از حدود مجاز بود. نیروی فشار واردشده بر دیسک مهره های L4/L5 و L5/S1 به ترتیب در 58.3 و 62.5 درصد از افراد بیشتر از حد مجاز بود. همچنین بر اساس آزمون آماری پیرسون، بین نتایج روش های MAPO و 3DSSPP همبستگی معنی داری وجود دارد.

نتیجه گیری: 

برای کاهش ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی و به حداقل رساندن آن لازم است عوامل موثر در جابه جایی بیمار مانند ابزار و تجهیزات کمکی، عوامل محیطی و آموزش بهبود یابد و عوامل موثر بر اختلالات، حذف یا اصلاح شود.