مقایسه هشت هفته تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر قدرت و دامنه حرکتی دختران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی: یک مطالعه راهنما

 کمردرد، یکی از مشکلات اسکلتی-عضلانی رایج می باشد که هزینه های هنگفتی را به دنبال دارد و از علل اصلی ناتوانی افراد گزارش شده است. هدف از انجام این پژوهش مقایسه هشت هفته تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر قدرت و دامنه حرکتی اندام تحتانی دختران والیبالیست مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.

 روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دختران والیبالیست مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی در رده سنی 20 الی 30 سال تشکیل دادند، که از میان آن ها 24 شرکت کننده با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از پر کردن پرسشنامه ناتوانی عملکردی Quebec و تشخیص و تایید پزشک ارتوپد و تکمیل فرم رضایت نامه سپس به دو گروه 12 نفره مداخله یک (تمرینات زنجیره حرکتی باز) و گروه مداخله دو (تمرینات زنجیره حرکتی بسته) تقسیم شدند. قبل و بعد از هشت هفته اجرای تمرینات دو گروه تجربی، میزان قدرت آزمودنی ها با استفاده از دینامومتر و دامنه حرکتی با استفاده از آزمون اصلاح شده Schober به عنوان پیش و پس آزمون ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 22-SPSS استفاده شد.

 در گروه مداخله 1، میانگین (انحراف معیار) دامنه حرکتی از (4/1) 9/14 در پیش آزمون به (7/1) 1/16 در پس آزمون و در گروه مداخله دو، از (1/1) 15 در پیش آزمون به (2/1) 17 در پس آزمون افزایش یافت (001/0<p)، هردو پروتکل تمرینی باعث افزایش دامنه حرکتی شدند. در گروه مداخله یک، میانگین (انحراف معیار) قدرت از (3/4) 3/63 در پیش آزمون به (2/4) 2/74 در پس آزمون و در گروه مداخله دو از (1/4) 64 در پیش آزمون به (1/4) 6/74 در پس آزمون افزایش یافت (001/0<p)، هردو پروتکل تمرینی باعث افزایش قدرت شدند. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین گروه‌های تمرینی زنجیره حرکتی باز و زنجیره حرکتی بسته از لحاظ میزان دامنه حرکتی‏ و از لحاظ قدرت تفاوت وجود ندارد.

نتیجه گیری: 

مطالعه نشان داد که تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته موجب بهبود قدرت و دامنه حرکتی به وسیله تقویت عضلاتی که اغلب با کنترل ستون فقرات و لگن مرتبط هستند، شد. به طور دقیق تر نتایج پژوهش، تاثیر تمرینات زنجیره حرکتی باز و بسته بر دامنه حرکتی و قدرت در مشارکت کنندگان مورد تایید قرار داد در صورتی که هیچ یک از روش های تمرینی بر دیگری ارجحیت نداشت.