تعیین کارایی کود سیلیسیم و تربیت بوته بر عملکرد بادمجان (Solanum melongena) گلخانه ای رقم ’دنیس‘ و ماندگاری پس از برداشت میوه

سیلیسیم عنصری ضروری برای رشد گیاه نیست اما نقش آن در بهبود عملکرد به واسطه کاهش تنش های محیطی و ماندگاری محصول بسیار حایز اهمیت است. از سویی در تولید سبزیجات گلخانه ای، سودآوری وابسته به عملکرد بالا و میزان کیفیت در واحد سطح می باشد که می تواند با مدیریت صحیح هرس ساقه افزایش یابد. لذا به منظور بررسی اثر محلول پاشی کود سیلیسیم از منبع کلات سیلیسیم در مراحل مختلف رشد گیاه و تربیت بوته در گیاه بادمجان، آزمایشی گلخانه ای در محیط خاکی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار در منطقه میناب اجرا شد. در این آزمایش، مصرف کود سیلیسیم به عنوان فاکتور اصلی در 4 سطح (صفر و 2 در هزار در فاز رویشی، 2 در هزار در فاز زایشی و 2 در هزار در دو فاز رویشی و زایشی) و نوع هرس به عنوان فاکتور فرعی نیز در 4 سطح (بدون هرس، هرس دوشاخه، هرس سه شاخه و هرس چهارشاخه) اعمال شد. نتایج نشان داد که شیوه تربیت بوته با تاثیر مثبت بر طول میوه، ارتفاع بوته، وزن میوه منجر به افزایش متوسط عملکرد بوته از 720 گرم به 1300 گرم در هر چین شد. همچنین محلول پاشی سیلیسیم از طریق افزایش غلظت سیلیسیم موجود در گیاه و تاثیر مثبت بر تعداد میوه در بوته سبب افزایش 64 درصدی عملکرد بوته نسبت به عدم محلول پاشی سیلیسم شد. درصد افت وزن میوه نیز از 10 درصد در شرایط بدون دریافت سیلیسیم به 1 درصد کاهش معنی داری یافت. اثر متقابل محلول پاشی با سیلیسیم در دو مرحله رویشی و زایشی و تربیت بوته به صورت چهار شاخه کاهش درصد آلودگی قارچی را به دنبال داشت. لذا مصرف سیلیسیم در دو مرحله رویشی و زایشی به ویژه در گلخانه های سنتی فاقد سیستم های تهویه مناسب همراه با هرس چهار شاخه قابل توصیه است.