تاثیر محلول پاشی برگی اسیدسالیسلیک، اسپرمیدین و سدیم نیتروپروساید بر برخی ویژگی های رشدی، گل دهی، رنگیزه های فتوسنتزی و عمر گلجای لیزیانتوس رقم ’ماریاچی بلو‘

امروزه اهمیت اقتصادی و ارزش گیاهان زینتی به‏ویژه گل های شاخه بریده در جهان افزایش پیدا کرده است و ماندگاری گل ها یکی از موضوعات مهم در تجارت گل های شاخه بریده است، بنابراین ارایه راه کارهایی که باعث بهبود کیفیت گیاهان و افزایش ماندگاری آن ها شود امری ضروری است. به این منظور در پژوهش حاضر تاثیر اسپرمیدین، اسیدسالیسلیک و سدیم نیتروپروساید بر رشد و کیفیت گل و همچنین عمرگلجای گیاه لیزیانتوس رقم ‘Mariachi Blue’ ، در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار که هر تکرار شامل 2 گلدان بود در شرایط کشت بدون خاک، در گلخانه پژوهشی دانشکده کشارورزی دانشگاه ارومیه بررسی شد. تیمارهای مورد بررسی شامل اسپرمیدین در غلظت های 5/0، 1 و 2 میلی مولار، اسید سالیسلیک در غلظت های 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار، سدیم نیتروپروساید در غلظت های 50، 100 و 200 میکرومولار و تیمار شاهد (محلول پاشی با آب مقطر) بودند. نتایج به دست آمده نشان دادند که تیمارهای مورد استفاده موجب افزایش معنی دار برخی شاخص های مورفولوژیکی، رنگیزه های فتوسنتزی و عمر گلجای نسبت به شاهد شدند. با توجه به نتایج حاصل، اسیدسالیسلیک باعث افزایش تمامی شاخص های اندازه گیری شده (به غیر از وزن تر گل) نسبت به شاهد شد. اسپرمیدین، طول ساقه، وزن تر برگ، وزن تر و خشک گل، طول و قطر گل، شاخص کلروفیل، کلروفیل b، کاروتنویید و عمر گلجای را نسبت به شاهد افزایش داد و سدیم نیتروپروساید نیز به غیر از سطح برگ، وزن خشک برگ، کلروفیل a و عمر گلجای در بقیه شاخص ها تاثیر مثبتی داشت. به طور کلی در این پژوهش، اسیدسالیسلیک و اسپرمیدین در غلظت 1 میلی مولار و  سدیم نیتروپروساید در غلظت های 50 و 100 میکرومولار موثرترین تیمارها در بهبود شاخص های رشدی، گلدهی و عمر گلجای گل لیزیانتوس بودند.