ارزیابی اثر غلظت های مختلف و روش کاربرد یونیکونازول و سایکوسل بر رشد رویشی و خصوصیات بیوشیمیایی دورگ لیلیوم (Longiflorum×Asiatic cv. Eyeliner)

پژوهش حاضر به منظور ارزیابی اثر کندکننده های رشد و روش کاربرد آن ها در تولید گیاه پاکوتاه لیلیوم (رقم آیلاینر) انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور شامل استفاده از کندکننده های رشد (سایکوسل؛ صفر، 1000 و 1500 میلی گرم در لیتر) و یونیکونازول؛ صفر، 5 و 10 میلی گرم در لیتر) و نحوه کاربرد این مواد (محلول پاشی برگ و غوطه وری سوخ) انجام شد. با توجه به نتایج به دست آمده اثر تیمارها و نحوه کاربرد آن ها بر بیشتر صفات مورد بررسی معنی دار بود، به طوریکه کمترین ارتفاع ساقه با 67 درصد کاهش نسبت به شاهد، در تیمار محلول پاشی یونیکونازول با غلظت 10 میلی گرم در لیتر به دست آمد. همچنین بیشترین کلروفیل کل در همین تیمار به روش غوطه وری ثبت شد. کوتاه ترین زمان تشکیل غنچه در تیمار سایکوسل با غلظت 1500 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. غوطه وری سوخ ها در کاهش زمان تشکیل غنچه در مقایسه با محلول پاشی موثرتر بود. قطر گل در تیمار 1500 سایکوسل به روش غوطه وری در حداکثر بود اما با تیمار 1000 سایکوسل به روش غوطه وری و تیمار یونیکونازول 10 میلی گرم در لیتر محلول پاشی تفاوت معنی داری نداشت. فعالیت آنزیم کاتالاز نیز در گیاهان محلول پاشی شده بیشتر از تیمارهای غوطه وری بود. بیشترین میزان فعالیت این آنزیم با 23/54 درصد افزایش نسبت به تیمار شاهد در تیمار سایکوسل 1500 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. همچنین بیشترین فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز در گیاهان محلول پاشی شده با 1000 میلی گرم در لیتر سایکوسل به دست آمد که تفاوت معنی داری با تیمار 1500 سایکوسل در روش غوطه وری نداشت. لذا با توجه به اینکه تیمار یونیکونازول 10 میلی گرم در لیتر تاثیر معنی داری در مقایسه با دیگر تیمارها در کاهش ارتفاع نشان داد، بنابراین استفاده یونیکونازول با غلظت 10 میلی گرم در لیتر به صورت غوطه وری و محلول پاشی در تولید گیاه گلدانی لیلیوم توصیه می شود.