مجمع النوادر (مجموعه گزاره های روایی)

روایت پردازی و قص هسازی در ادبیات باستانی و میانی هند، بسیار معمول بوده و آثاری همچون مهابهارته، راماینه، سندبادنامه و کلیه و دمنه و دیگر مجموعه ها و آثار روایی به زبان سنسکریت و... پدید آمده است. این سنت در ادوار مختلف تداوم یافته و شماری از ادبا و دانشوران شبه قاره، به منظور ارایه آموزه های اخلاقی، حکمی و... قصه های بسیاری ساخته و پرداخته اند یا اینکه به تدوین مجموعه هایی در قالب حکایات و روایات دست یازیده اند که در این میان می توان به جوامع الحکایات محمد عوفی (7ق)، بحیره فزونی استرآبادی (11 ق)، فوایدالحکایات و غرایب الروایات عبدالنبی فخرالزمانی (11 ق) و... اشاره کرد.

مجمع النوادر فیض الله بنبانی، دولتمرد، نویسنده و مورخ معروف دوره محمودشاه بیگره (از سلاطین گجرات) از این گونه مجموع ه های روایی است مشتمل بر مجموعه ای از حکایت های نادر های که در سال 903 ق به مناسبت چهلمین سال جلوس محمودشاه، با رعایت ایجاز و اختصار، تالیف و تدوین شده است.