بررسی فرسودگی شغلی دستیاران تخصص بیماری های کودکان دانشگاه علوم پزشکی تهران بر اساس پرسش نامه ماسلاچ در سال 1400-1399.

بخش عمده‎ی زندگی هر فرد، صرف اشتغال به کار می‎شود. فرسودگی شغلی یک نشانه‎ی روان شناختی، پاسخ ممتد به فشارهای مزمن فردی و عاطفی موجود در محیط کار است. رزیدنت‎ها به علل متعدد در معرض فرسودگی شغلی قرار دارند که سبب کاهش در کیفیت ارایه خدمات می‏شود.

این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی، بر روی 57 نفر از رزیدنت‎های کودکان در دانشگاه تهران انجام شد. پرسشنامه‎ی فارسی شده‎ی ماسالاچ جهت تعیین میزان و شدت فرسودگی شغلی مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‎ها ابتدا با استفاده از روش‎های مبتنی بر آمار توصیفی شامل میانگین ± انحراف معیار مقادیر نمرات فرسودگی شغلی استفاده شد.

میانگین شدت فرسودگی شغلی رزیدنت‎های کودکان 55.45 هم چنین میانگین فراوانی فرسودگی شغلی رزیدنت‎های کودکان 62.1 می‎باشد. در این مطالعه میان شدت و فراوانی فرسودگی شغلی با سن، وضعیت تاهل، سابقه‏ی کاری ارتباط معنی‏داری یافت نشد. ولی بین شدت فرسودگی عاطفی با تعداد روز کار در هفته ارتباط معنی‏داری یافت شد. بین فراوانی فرسودگی عاطفی با محل سکونت خانواده ارتباط معنی‎دار یافت شد. بین شدت تهی شدن از ویژگی‎های شخصیتی و داشتن فرزند نیز ارتباط معنی‎دار یافت شد.

با توجه به نتایج این مطالعه، فرسودگی شغلی در رزیدنت‎های کودکان در دانشگاه تهران در عدم موفقیت فردی از لحاظ فراوانی شدید و از لحاظ شدت میزان متوسط را نشان داده، در حالی که این متغیر در ابعاد فرسودگی عاطفی شدت کم و فراوانی متوسط و مسخ شخصیت شدت کم و فراوانی کم را گزارش کرده است. پیشنهاد می‎شود که تعدیل روزهای کاری هفتگی رزیدنت‎ها با افزایش جذب رزیدنت ها و انتخاب دانشگاه محل تحصیل رزیدنت نزدیک خانواده خود در اولویت انتخاب رشته-محل قرار گیرد.