اثر بخشی معنا درمانی بر استرس و شفقت بر خود و احساس تنهایی درزوجین.

هدف از انجام این پژوهش اثربخشی معنادرمانی بر استرس، شفقت بر خود و احساس تنهایی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. طرح تحقیق نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و راهنمایی منطقه 2 شهر تهران در شش ماه دوم سال 1400 را بودند. نمونه آماری شامل 30 نفر از مراجعه کنندگان به دو مرکز مشاوره با تقسیم بندی 15 نفر برای هر کدام از گروه های آزمایش و کنترل بود. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استرس کوهن (1983)، شفقت به خود نف (2003)، احساس تنهایی راسل (1980) و پروتکل معنادرمانی بر اساس چارچوب طرح درمانی اندرسون، بلر و هوتزل بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار بسته آماری در علوم اجتماعی، نسخه 21 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در قسمت توصیفی داده ها از شاخص های آماری میانگین و انحراف معیار، در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. همچنین به منظور بررسی نرمال بودن متغیرهای پژوهش از آزمون کالموگروف اسمیرنف و به منظور بررسی تجانس واریانس ها از آزمون لوین استفاده گردید. در قسمت استنباطی داده ها نیز به منظور مقایسه میانگین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل و اثر نمرات پیش آزمون و سایر متغیر های مداخله گر بر پس آزمون، از تحلیل کوواریانس یک متغیری و چندمتغیری استفاده شد.