بررسی فاکتورهای مرتبط با کاهش عملکرد ریوی در بیماران دچار حساسیت تنفسی شدید به مایت در شهر گرگان

قرار گرفتن در معرض آلرژن ها، حساسیت به آلرژن ها و پیشرفت آسم و افزایش حساسیت راه های هوایی (AHR) به هم مرتبط اند. رابطه میان حساسیت مایت و عملکرد ریه هنوز مشخص نیست؛ بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی ارتباط حساسیت به مایت و کاهش عملکرد ریوی در بیماران مبتلا به آسم مراجعه کننده به درمانگاه آلرژی دزیانی در سال 1396 بود.

این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی روی بیماران مراجعه کننده به کلینیک آلرژی دزیانی گرگان در سال 1396 انجام گرفت. بیماران بر اساس معیارهای بالینی ابتلا به آسم وارد مطالعه شدند. برای همه بیماران آزمایش پوستی مربوط به آنتی ژن مایت انجام گردید و به دو گروه با حساسیت و بدون حساسیت تقسیم شدند. متخصص ریه و متخصص آلرژی و ایمونولوژیست بالینی آزمایش عملکرد ریوی (PFT) و آزمایش تحریکی برونش را برای تایید و بررسی شدت آسم انجام دادند. داده های مربوط به عملکرد ریوی در دو گروه از نظر آماری مقایسه گردید.

یافته های پژوهش: 

382 بیمار با میانگین سنی 50/16±75/42 شامل 146 (2/38 درصد) مرد و 236 (8/61 درصد) زن وارد مطالعه شدند. 144 (7/37 درصد) بیمار مبتلا به آسم خفیف، 101 (4/26 درصد) بیمار مبتلا به آسم متوسط و 137 (9/35 درصد) بیمار مبتلا به آسم شدید بودند؛ همچنین 173 نفر (3/45 درصد) به مایت حساسیت داشتند. نتایج FVC، FEV1 و FEF 25-75 در بیماران دارای حساسیت به طور معنی داری نسبت به گروه بدون حساسیت به مایت، کمتر بود (0.05>P). آزمایش های عملکرد ریوی در بیماران دارای حساسیت به مایت در جنس زن، در همه موارد به غیر از FEV1/FVC، به طور معنی داری کمتر بود (P=0.05). استفاده از برونکودیلاتور در سنین بالای 45 سال، با بهبود عملکرد ریه ارتباط معنی داری داشت (P=0.05).

بحث و نتیجه گیری:

 بیماران دارای حساسیت به مایت عملکرد ریوی ضعیف تری دارند و نقش این آلرژن در شدت علایم آسم به طور مشهودی مشخص است. متخصصان در این زمینه می توانند با اتخاذ برنامه های درمانی مناسب، اعم از اصلاح محیط زندگی و راهنمایی های لازم برای کاهش تماس با این آلرژن، به کنترل هرچه بهتر و کاهش علایم این بیماران کمک کنند.