ارزیابی رادیوگرافی تجویز متوکلوپرامید و سیزاپراید بر زمان عبور ماده حاجب از دستگاه گوارش سگ

هدف از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی رادیوگرافی اثر داروهای متوکلوپرامید و سیزاپرید بر زمان عبور ماده حاجب از دستگاه گوارش سگ است. پژوهش روی 15قلاده سگ بومی بالغ و سالم از نظر بالینی انجام گرفت. بدین منظور سگ ها به 3 گروه مساوی 5 تایی تقسیم بندی شدند. در گروه اول (شاهد)، قبل از تجویز سولفات باریم، داروهای بیهوشی کتامین (20 میلی گرم/ کیلوگرم) و آسپرومازین (15/0 میلی-گرم/کیلوگرم) دریافت کرده بودند. در گروه دوم، متوکلوپرامید (5/0 میلی گرم/ کیلوگرم) و داروهای بی هوشی را دریافت کرده بودند. گروه سوم، مشابه گروه دوم بود، با این تفاوت که به جای متوکلوپرامید، سیزاپرید (5/0 میلی گرم/کیلوگرم) تجویز گردید. رادیوگراف های متعدد در زمان های صفر، 20، 40 و 60 دقیقه و هر یک ساعت تا رسیدن ماده حاجب به کولون دنبال شد. بررسی زمان شروع تخلیه ماده حاجب از معده نشان داد که گروه شاهد با گروه متوکلوپرامید تفاوتی نداشت (05/0<P)، ولی گروه سیزاپرید با دو گروه دیگر، اختلاف معنی داری داشتند (05/0>P). میانگین زمان تخلیه کامل ماده حاجب از معده برای گروه شاهد 84 دقیقه، گروه متوکلوپرامید 56 و گروه سیزاپرید 44 دقیقه بود و اختلاف معنی دار، بین گروه شاهد با دو گروه دیگر مشاهده گردید (05/0>P)، ولی بین گروه های دریافت کننده سیزاپرید و متوکلوپرامید اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0<P). در قسمت نتیجه گیری، گروه های مختلف درمانی، در زمان شروع تخلیه معده از ماده حاجب، تفاوت معنی دار داشتند، اما بر دفع کلی ماده حاجب از دستگاه گوارش (معده و روده ها) تفاوت معنی داری دیده نشد. بررسی های بیشتر در این زمینه، با دیگر داروهای پروکینتیک پیشنهاد می گردد.