ارزیابی تنوع ژنتیکی و رنگیزه های فتوسنتزی در جمعیت های وحشی زنبق مردابی (Iris pseudacorus)

زنبق مردابی (Iris pseudacorus)) گیاهی بومی با خواص زینتی و دارویی در علم باغبانی است. در مطالعه حاضر 16 اکوتیپ از گونه زنبق مردابی جمع آوری و بر اساس موقعیت جغرافیایی در سه جمعیت طبقهبندی شد. تنوع ژنتیکی زنبق مردابی با استفاده از 16 نشانگر ISSR مورد سنجش قرار گرفت. رنگیزه های فتوسنتزی شامل کلروفیل a، کلوفیل b، کلروفیل کل و کاروتنوییدها نیز با روش اسپکتروفتومتری اندازهگیری شدند. آغازگرها 874 نوار قابل امتیازدهی در اندازه های 100-1200 جفت باز تولید کردند. درصد چندشکلی تمامی آغازگرها 100 درصد بود. نشانگر ISSR_55 دارای بیشترین باند (در مجموع 234 باند)، بیشترین شاخص نشانگر و بیشترین دارای بیشترین باند (در مجموع 234 باند)، بیشترین شاخص نشانگر و بیشترینمقدار محتوای اطلاعات چندشکلی (PIC) بود. نشانگر ISSR-13 با مجموع اطلاعات چندشکلی (PIC) 0/84 در جایگاه دوم قرار دارد. همچنین داده های به دست آمده از نوارهای امتیازدهی با تجزیه مختصات اصلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که مولفه های اول، دوم و سوم به ترتیب شامل 29/88 درصد، 21/24 درصد و 16/52 درصد اطلاعات بودند. نتایج نشان داد که تنوع ژنتیکی درون جمعیت ها (97 درصد) از تنوع بین جمعیت (3درصد) معنی دارتر است. نتایج اسپکتروفتومتری نشان داد که بیشترین رنگیزه های فتوسنتزی در محل Q (جویبار) با بیشترین نور خورشید به دست آمده است. نشانگرهای ISSR روابط ژنتیکی نمونه های زنبق مردابی را برای سازگاریهای مختلف زراعی- اکولوژیکی به خوبی نشان داد. بنابراین نشانگرهای ISSR یک ابزار مولکولی عالی برای تحقیق در مورد تنوع ژنتیکی زنبق مردابی می باشد.