پیامدهای سهل انگاری و سبک شمردن نماز

نماز، ستون و مهم ترین رکن عبادی دین است که با تمام معارف دین ارتباط دارد. جایگاه ویژه نماز در برنامه عبادی مومنان بر کسی پوشیده نیست. آنان پنج بار در طول شبانه روز نماز می خوانند و با سرمنشا هستی سخن می گویند؛ از این روست که نماز از مهم ترین واجبات الهی در ادیان توحیدی به شمار می رود؛ چنانکه در سوره انبیا از نماز و زکات به عنوان مهم ترین عبادات و کارهای خیر یاد شده است: «و جعلناهم ایمه یهدون بامرنا و اوحینا إلیهم فعل الخیرات و إقام الصلاه و إیتاء الزکاه و کانوا لنا عابدین؛[1] و آن ها را پیشوایانی قرار دادیم که (جامعه را) به دستور ما هدایت می کردند و به آن ها انجام کارهای خیر و برپا داشتن نماز و دادن زکات را وحی کردیم و آنان فقط پرستش کنندگان ما بودند». گزارش این آیه از سیره انبیا(ع)، از انجام کارهای خیر برای الگوگیری شامل همه عبادات و معاملات می شود و ذکر نماز و زکات برای توجه دادن به جایگاه این دو در میان عبادات است؛ زیرا نماز عامل تزکیه نفس و بازدارنده از زشتی ها و زکات عامل اصلاح جامعه است.[2] 
با توجه به جایگاه نماز، بایسته است به آسیب ها و پیامدهای سبک شمردن و سهل انگاری نماز پرداخته شود. نوشتار پیش رو این مهم را درمحور های زیر بیان می کند
[1]. انبیا: 73.
[2]. محمدطاهر ابن عاشور، التحریر و التنویر، ج‏ 17، ص 81.