اثر سیاست تسهیل اعتباری بر خروج از رکود در اقتصاد ایران: کاربرد مدل تعادل عمومی پویای تصادفی

این مقاله با استفاده از مدل تعادل عمومی پویای تصادفی کینزی جدید به بررسی تاثیر سیاست تسهیل اعتباری بر متغیرهای کلان اقتصادی با تاکید بر تولید پرداخته است؛ بدین منظور الگویی شامل پنج بخش: خانوار، بنگاه، بانک، دولت و بانک مرکزی طراحی شده است. با توجه به سلطه سیاست مالی بر سیاست پولی در اقتصاد ایران از قید تلفیقی دولت و بانک مرکزی استفاده شده است. تخمین الگوی طراحی شده با استفاده از روش بیزین و داده های سری زمانی فصلی طی دوره 1370 تا 1396 انجام شده است. نتایج حاصل از توابع عکس العمل آنی نشان می دهد که اجرای این سیاست باعث افزایش مصرف، سرمایه گذاری، مخارج دولت و درنهایت تولید شده است که بیانگر اثربخشی این سیاست پولی نامتعارف برای خروج اقتصاد از شرایط رکودی است. همچنین در واکنش به تکانه مثبت خط اعتباری بانک مرکزی به بانک ها و تکانه منفی ذخیره قانونی، تسهیلات بانکی افزایش یافته است که همسو با انتظارات نظری می باشد. اثر تکانه منفی نرخ بازار بین بانکی نیز منجر به افزایش اعتبارات تولیدی شده است.