جستاری بر ساختار و کارکرد تورهای گوشگیر ثابت (لنگری) با تاکید بر صیدگاه های استان خوزستان

تورهای گوشگیر از مهمترین ابزارهای صید انتظاری هستند که به صورت عمودی در آب قرار داده می شوند و ماهیانی که به سمت آن ها شنا می کنند در اثر برخورد با تور، در آن گرفتار می شوند. فرایند صید از طریق تور گوشگیر، عمدتا از طریق گیر کردن سرپوش های آبششی آن ها در لابه لای چشمه های تور است. سازوکار اصلی این تورهای صیادی، فریب دادن، مبتنی بر بی تفاوت ساختن ماهی نسبت به خطر (ابزار صید) می باشد. اگر این ادوات برای یک مدت زمان مشخص به طور ثابت در یک محل بمانند، به آن ها تورهای گوشگیر ثابت می گویند و از مهمترین ادوات در صید ساحلی هستند. دام های لنگری معمولا به کمک لنگرهای سنگین فلزی در بستر آب تثبیت شده و یا در نزدیکی بستر و دیگر سطوح آب با کمک سیستم نگهدارندگی بویه و وزنه ثابت می گردند. با توجه به عمق کم آب در صیدگاه های دریایی استان خوزستان، بکارگیری تورهای گوشگیر لنگری در عمق های تورریزی گوناگون از دیرباز برای صید ماهیان سطح زی درشت (مانند شیر)، میان آب زی (مانند حلوا سفید)، کف-زی (مانند راشگو) و کرانه ای (نظیر بیاح) رایج بوده است. مهمترین نتایج جایگزینی تورهای گوشگیر لنگری با ترال کشی برای صید ماهی، شامل بهبود وضعیت زیست محیطی، حفظ ذخایر ماهیان تجاری و رونق اقتصادی جامعه صیادی خواهد بود.