طریقت حریریه و تاثیر آن در شام دوره ایوبی

در دوره حکومت ایوبیان (567-648 ه.ق.) بر شام زمینه رشد طریقت های گوناگون صوفیه فراهم آمد. یکی از طریقت های این دوره حریریه بود که علی بن منصور حریری بنیان گذاشت. حریریه از ویژگی های فکری، اجتماعی و اعتقادی خاصی برخوردار بودند. به همین دلیل شکل گیری این طریقت، طیف مختلفی از واکنش ها را به دنبال داشت. این مقاله می کوشد به روش توصیفی تحلیلی این ویژگی ها را بشناساند و تاثیرات و نیز واکنش هایی را که در مقابله با حریری و طریقت وی در منطقه شام شکل گرفته بررسی کند. نتیجه اینکه حریریه در جذب جوانان طبقات مختلف، خصوصا طبقه اشراف، ترویج تسامح مذهبی و تعمیق وحدت وجود و وحدت ادیان موفقیت هایی به دست آورد و در تغییر برخی از رفتارهای اجتماعی، مانند گسترش سماع و موسیقی و نحوه پوشش مردم، تاثیرگذار بود. از این جهت، برخی آنان را اولیای خدا می پنداشتند و برخی ایشان را ملحد و زندیق.