جنید بغدادی و رابطه او با امامان هم عصرش از منظر تاریخی

جنید بغدادی، از شخصیت های ممتاز و از مشایخ و اقطاب اهل تصوف به شمار می رود. او همواره در نگاه صوفیان از شان و جایگاه والایی برخوردار بوده است، تا آنجا که او را «طاووس العلما»، «تاج العارفین» و «سیدالطایفه» خوانده اند. به اعتقاد بسیاری، جنید بغدادی هرچند با چهار تن از امامان اخیر شیعه هم عصر بوده، مذهب شافعیه را برگزیده و به مذهب شیعه گرایش نداشته است. برخی نیز با تکیه بر شواهد تاریخی تامل برانگیزی، نسبت تشیع به او را بعید ندانسته اند. پوشیده نیست که نوع تعامل با ایمه (ع) و میزان همسویی با عقاید و اندیشه های ایشان و تبعیت از سیره رفتاری شان، معیاری شایسته برای ارزیابی اندیشه ها و گرایش های عملی و اعتقادی بزرگان صوفیه است. در این مقاله، پس از نگاهی گذرا به زندگی و جایگاه جنید بغدادی و آثار و عقایدش، ضمن بررسی گفته ها و گمانه ها در باب شیعی/ امامی بودن جنید بغدادی در صدد پاسخ به این پرسش برآمده ایم که او چه رابطه و تعاملی با امامان هم عصرش داشته و آیا در شمار شاگردان و شیعیان یا از زمره مریدان و محبان آنها بوده است؟ بررسی های دقیق نشان می دهد که گزارش های ناب تاریخی از هر گونه ارتباط و تعامل جنید با امامان خالی است.