مقایسه اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد (ACT) و تنظیم هیجان (مدل گراس) بر تعلل ورزی تحصیلی، تاب آوری و افسردگی دانش آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (ADHD)

هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد با رویکرد مبتنی بر تنظیم هیجان (مدل گراس) بر تعلل ورزی تحصیلی، تاب آوری و افسردگی دانش آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بود. طرح پژوهش شبه آزمایشی بود. جامعه آماری را دانش آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی تشکیل می دادند که در سال تحصیلی 98-1397 در مدارس شهرستان تبریز مشغول به تحصیل بودند. از این تعداد 40 نفر به عنوان نمونه به شیوه هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (آموزش پذیرش و تعهد و تنظیم هیجان) و گروه کنترل جایگزین شدند (گروه پذیرش و تعهد 13نفر، گروه تنظیم هیجان 12 نفر و گروه انتظار 15 نفر). گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. برای گردآوری داده ها از مقیاس افسردگی بک(1967)، مقیاس تعللورزی تحصیلی سولومون و راث بلوم (1984) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس با به کارگیری نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شده است. در هر سه متغیر، میان سه گروه تفاوت معنادار آماری وجود داشت (افسردگی: 0/01>p ؛ 14/81=F؛  تاب آوری: 0/01>p ؛ 9/84=F؛ و تعلل ورزی: 0/01> p ؛ 15/15=F). مقایسه زوجی نشان داد که هر دو آموزش نسبت به گروه کنترل اثربخشی بهتری داشتند. در هر سه متغیر گروه پذیرش و تعهد عملکردی بهتر داشتند. آموزش پذیرش و تعهد نسبت به روش آموزش تنظیم هیجان بیشتر سبب کاهش افسردگی و تعلل ورزی تحصیلی و افزایش تاب آوری دانش آموزان پسر مبتلا به نقص توجه/ بیش فعالی می شود.