بررسی پیش بینی کننده های اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه از ترومای غرق شدگی در دانش آموزان با رویکرد مدیریت ایمنی

غرق شدگی از شایع ترین تروماهای دریایی است. هر چند امروزه در دنیا، غرق شدگی موردتوجه سیاست گذاران سلامت قرار گرفته است ولی مسیله غرق شدگی در مدیریت ایمنی دانش آموزان مغفول مانده است. این پژوهش با هدف بررسی پیش بینی کننده های اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه از ترومای غرق شدگی در دانش آموزان غرب شهر تهران با رویکرد مدیریت ایمنی انجام شد.

این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی) مقطعی) بود. جامعه آماری پژوهش، والدین دانش آموزان مشغول به تحصیل در دوره اول ابتدایی مدارس منتخب دولتی غرب تهران در سال تحصیلی 1401- 1400 بودند (3000=N). نمونه گیری به روش تصادفی در دسترس بود. 340 نفر از والدین مشارکت نمودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته با رویکرد جدید مدیریت ایمنی (پیشگیری از وقوع حادثه با اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه) بر اساس مدلی انگیزش محافظت (مدل رفتاری پیشگیرانه) بود که پایایی و روایی آن بررسی شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 26 SPSS و آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد.  

مدل موردمطالعه 67% واریانس رفتارهای پیشگیرانه از ترومای دریایی غرق شدگی را تبیین نمود. 69.7% از دانش آموزان سابقه استفاده از کلاس های شنا را نداشتند. بیشترین همبستگی بین رفتار پیشگیرانه از غرق شدگی و هزینه های درک شده بود (0.579-=r و 0.01>P). تعداد 237 دانش آموز (69.7%) هرگز رفتار پیشگیرانه «یادگیری فنون شنا یا کسب توانایی شنا از مربیان حرفه ای شنا « از خود نشان ندادند.

رابطه معنادار بین بیشتر سازه های مدل انگیزش محافظت با اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه از غرق شدگی و وجود بیشترین همبستگی بین رفتار پیشگیرانه و هزینه درک شده، بر طراحی برنامه های آموزشی رایگان در جهت افزایش دانش و انگیزش دانش آموزان درباره رفتارهای پیشگیرانه از غرق شدگی تاکید دارد.