تحلیل زیبایی شناسی سماع و موسیقی آفرینش در نگاه مولانا
موسیقی در اساطیر ملل مختلف، از اهمیت بسزایی برخوردار است. این علم به مثابه یکی از بخش های حکمت نظری، بواسطه همسانی در ادراکات شهودی و درونی، بعد متافیزیکی، خطاناپذیری و...، با عرفان ادبی، پیوندی ناگسستنی دارد. بسط مفهومی موسیقی از همین جا نشات گرفت که منجر به رهایی از فضای مونولوگ و تک بعدی و سوق یافتن به موسیقی روح کیهانی گردید که تدریجا در عرفان نیز رسوخ کرد و قوت گرفت. ادراک از موسیقی که تجلی ساز سماع عارفانه بوده و رستاخیز عوالم و حالت های روحانی سالک است یک موسیقی افلاکی و کیهانی را نمایان شده وبعد شهودی پیدا می کند و مستقیما با عواطف و احساسات را درگیر می کند. مولوی نگاه بسیار زیبایی شناسانه ای از دریافت موسیقی دارد و چون در دریافت های باطنی در مرتبه بالایی از واردات قلبی بوده و به بیان دیگرنمادی از همه نظام ها و عرف ها و عادت ها را داراست ارتباط میان نگاه او و تفکراتش با موسیقی کیهانی این مهم را نمایان می کند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.