رژیم امنیت سایبری در حقوق بین الملل هوانوردی

امنیت سایبری هوانوردی در حال تبدیل شدن به موضوعی بسیار جدی است. صنعت حمل ونقل هوایی، صنعتی پیچیده، با تکنولوژی پیشرفته، چند بعدی و دارای گستره ای بین المللی می باشد و پیچیدگی خاص به لحاظ ماهوی، آن را از سایر صنایع متمایز نموده است. یکی از مسایل مهم و حیاتی هوانوردی، اطمینان از دقت سامانه های ناوبری و کنترل ترافیک هوایی است ، که تاثیر مستقیم بر ایمنی پرواز دارد. قوانین هوانوردی اتحادیه اروپا و همچنین حقوق بین الملل مرتبط، با تاکید ویژه بر امنیت سایبری به عنوان موضوعی حیاتی، مدعی اند، که وضع موجود، ضوابط مناسبی ندارد و باید تغییر کند. این مقاله در صدد است تا به تبیین و ارزیابی قواعد رژیم امنیت سایبری در حوزه حقوق هوانوردی بین المللی و مسیولیت دولت ها و سازمان های بین المللی در پرتو قواعد موجود طرح مسیولیت بین المللی بپردازد و از این رهگذر شرایط و آثار هر یک را بررسی نماید.

روش شناسی: 

این مقاله از حیث گردآوری داده ها به روش کتابخانه ای و به شیوه توصیفی - تحلیلی نگارش گردید.

نتایج و یافته ها: 

رژیم امنیت سایبری بین المللی، مکانیزمی برای همکاری بین دولت ها و موجب اعتماد و امنیت است و حفاظت زیر ساخت های هوانوردی برای دولت ها، اولویت اصلی می باشد. صنعت هوانوردی با تهدیدات نوظهور مواجه است و نگرانی های امنیتی سایبری مختلفی در فرودگاه ها و هواپیماهای در حال پرواز وجود دارد و ضرورت «هوشمند سازی» فرودگاه ها به دلیل افزایش اتصال سیستم ها و فرآیندها و محافظت سیستم های ناوبری به طور جدی احساس می شود. تدوین قوانین و دستورالعمل های امنیتی جزء اهداف راهبردی سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری و کشورهای عضو، به منظور اطمینان از اقدامات پایدار امنیت هوانوردی است.