بررسی جامعه شناختی میزان تاب‎‍آوری اجتماعی در بین سرپرستان خانوار شهر رامهرمز و برخی عوامل مرتبط با آن

تاب‌آوری اجتماعی، خصیصه ذاتی و توانایی بخش‌ها و واحد‌های اجتماعی یک جامعه، به‌منظور کاهش آشفتگی‌های اجتماعی و تقلیل از هم گسیختگی‌ها و ایجاد شرایط مثبت و سازگار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان تاب‌آوری اجتماعی در میان سرپرستان خانوار شهر رامهرمز و برخی عوامل مرتبط با آن است. روش پژوهش، پیمایش و ابزار گرد‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه بوده است. جامعه آماری پژوهش را سرپرستان خانوار شهر رامهرمز تشکیل می‌دهند که 384 خانوار از آنها به‌عنوان حجم نمونه، با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد میانگین تاب‌آوری اجتماعی سرپرستان خانوار (36/87) در حد متوسط رو به بالا قرار دارد و بین متغیرهای مستقل حمایت اجتماعی ادراک‌شده، سرمایه فرهنگی و امید به آینده با تاب‌آوری اجتماعی رابطه معنی‌داری وجود دارد. یافته‎‍های تحلیل مسیر نشان داد اثر مستقیم و غیرمستقیم و کل سازه‎‍های حمایت اجتماعی و سرمایه ‎‍فرهنگی بر مسیله تحقیق معنی‎‍دار بوده است. با مقایسه ضرایب بتاها، می‎‍توان گفت اثر کل سازه سرمایه فرهنگی (39/0) در مقایسه با دیگر متغیرهای واردشده در مدل، یعنی امید به آینده و حمایت اجتماعی، بیشتر است. درمجموع، متغیرهای یادشده توانستند 20/0 تغییرات متغیر تاب‌آوری اجتماعی را تبیین کنند.