اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر رشد پس از سانحه پس از قطع رابطه عاشقانه (مطالعه موردی)

روابط عاشقانه منبع اصلی شادی برای بسیاری از افراد و بخش عادی زندگی در دوره نوجوانی و جوانی است؛ در نتیجه، انحلال این رابطه ممکن است رویدادی پریشان‌کننده باشد. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر رشد پس از سانحه پس از قطع رابطه‌ عاشقانه به‌روش نیمه‌آزمایشی تک‌موردی است. به این منظور، سه شرکت‌کننده دختر با تجربه قطع رابطه عاشقانه به‌شیوه نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و‌ تحت‌درمان فردی متمرکز بر شفقت در طی هشت جلسه 90 دقیقه‌ای قرار گرفتند. شرکت‌کننده‌ها در مراحل درمان، پرسش‌‌نامه رشد‌ پس از سانحه (PTGI) و در مرحله پیش از درمان، به پرسش‌‌نامه ضربه عشق (LTI) و پرسش‌‌نامه MMPI-2RF پاسخ دادند و مصاحبه بالینی شدند. داده‌ها به‌روش ترسیم دیداری و شاخص تغییر پایه و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند؛ در نتیجه، میزان بهبودی در متغیر رشد پس از سانحه در مرحله پس از مداخله و پیگیری به‌ترتیب در شرکت‌کننده اول، 52% و 38%، در شرکت‌کننده دوم 40% و 40% و در شرکت‌کننده سوم، %18 و 41% بود. بنابراین درصد بهبودی کلی برای هر سه شرکت‌کننده برابر با 39% بود که این مقدار نشان‌دهنده موفقیت متوسط در درمان است؛ بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت قلب شکسته قابلیت ترمیم و حرکت به‌سمت تحول مثبت را دارد و درمان متمرکز بر شفقت تا حدودی کمک می‌کند افراد پس از قطع رابطه عاشقانه به نسخه قوی‌تر و رشدیافته‌تر از خود برسند. نتایج این پژوهش این قابلیت را دارد که روان‌‌شناسان و مشاوران از آن استفاده کنند.