سنجش نگرش شهروندان نسبت به امنیت در فضای مجازی با رویکرد پدافند غیرعامل (مطالعه موردی: شهرستان دامغان)

پیشرفت تکنولوژی، اینترنت را به جزء جدایی ناپذیری از زندگی انسان ها تبدیل کرده است. کاربران شبکه های اجتماعی روزانه حجم قابل توجهی از اطلاعات خود را از طریق اینترنت جابه جا می کنند. رویکرد پدافند غیرعامل به دنبال آن است تا مخاطرات طبیعی و غیرطبیعی که زندگی شهروندان را به خطر می اندازد، به حداقل برساند. پژوهش حاضر با هدف سنجش نگرش شهروندان نسبت به امنیت در فضای مجازی در بین شهروندان دامغانی انجام گرفته و به دنبال پاسخ به این سوال است که مولفه های تاثیرگذار در ایجاد مخاطره برای شهروندان در فضای مجازی کدام است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است. نتایج پرسش نامه ها با استفاده از روش رگرسیون خطی مورد ارزیابی قرار گرفته و مقدار R به دست آمده برابر با 807/0 است که به همبستگی بالای بین متغیرها اشاره دارد. تحلیل مخاطرات موجود در فضای مجازی در 5 عامل فرهنگی- اجتماعی، امنیت اجتماعی، امنیت اقتصادی، حریم خصوصی و پدافند غیرعامل مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین تحلیل تاثیرات متغیرهای آگاهی، جمعیت، رویکرد شخص سوم و مصون نگه داشتن با نرم افزار Amos انجام گرفت که دال بر آن داشت، تاثیر میزان آگاهی بر رویکرد شخص سوم و مصون نگه داشتن با ضرایب 21/0 و 26/0 بسیار زیاد است. شاخص اشاعه رفتارهای مناسب شهروندان در عامل فرهنگی- اجتماعی، شنود غیرمجاز در عامل حریم خصوصی، تخریب سامانه های خدماتی در عامل امنیت اجتماعی و مناسب بودن بستر فضای مجازی جهت رشد اقتصادی در عامل امنیت اقتصادی بیشترین تاثیر را داشته اند. بررسی عامل پدافند غیرعامل نیز نشان از نبود اطمینان کامل به اخبار منتشرشده در فضای مجازی و احتمال فریب افکار عمومی دارد.