رابطه بین عملکرد خانواده و کیفیت زندگی در مدرسه با نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین عملکرد خانواده و کیفیت زندگی در مدرسه با نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم بوده است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل 4300 نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر نکا بوده است. نمونه آماری به تعداد 353 نفر و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از سه پرسش نامه عملکرد خانواده اپستاین و همکاران (1983)، کیفیت زندگی در مدرسه ویلیامز و باتن (1981) و خودکارآمدی تحصیلی مورگان- جینکز (1999) استفاده شده است. پایایی آن ها با محاسبه فرمول آلفای کرونباخ برای هر یک به ترتیب برابر 88/0، 88/0 و 87/0 به دست آمد. به منظور تحلیل داده های حاصله، از مدل یابی معادلات ساختاری با کمک روش حداقل مربعات جزیی با استفاده از نرم افزار آماری پی ال اس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین عملکرد خانواده و خودکارآمدی تحصیلی با کیفیت زندگی در مدرسه در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد و مقدار 5/85 درصد از کیفیت زندگی در مدرسه و 2/63 درصد از خودکارآمدی تحصیلی توسط عملکرد خانواده تبیین می شود و متغیر خودکارآمدی تحصیلی اثر میانجی بر رابطه بین عملکرد خانواده و  کیفیت زندگی در مدرسه را دارد. هم چنین شاخص های برازندگی مدل حاکی از آن است که مدل ارایه شده از برازش مناسبی برخوردار است.