روابط پاکستان و ایالات متحده؛ روابطی تابع متغیرهای منطقه ای

روابط پاکستان و ایالات متحده ذیل متغیرهایی نظیر چین، افغانستان، تروریسم، افراط‌گرایی، مواد مخدر، امنیت جنوب آسیا و همچنین ایران قابل درک است. با بررسی روابط سیاسی و امنیتی دو کشور در هفت دهه اخیر و نگاهی به فراز و فرود روابط اسلام‌آباد و واشینگتن وجود رابطه معنادار میان ارتقای روابط میان دو کشور با متغیرهایی خارج از مرزهای این کشور آشکار می‌شود. اشغال افغانستان در دهه 1980، رقابت هسته‌ای میان هند و پاکستان، سقوط کابل و قدرت‌گیری طالبان در افغانستان، حوادث یازده سپتامبر و لزوم همکاری پاکستان برای پیروزی جنگ علیه ترور و همچنین جنگ تجاری میان آمریکا و چین در کنار مشارکت استراتژیک چین و پاکستان از زمره آن هستند. این مسیله به مقامات عالی پاکستان این پیام را می‌رساند که تجربه دهه 1980 در همکاری با آمریکا همواره قابل تکرار است؛ درنتیجه، تضمین‌های جدی در موضوعات آینده باید برای همکاری گرفته شود. برای نمونه، همکاری پاکستان در موضوع طالبان منجربه افزایش پنجاه درصدی سرمایه‌گذاری آمریکا در این کشور شده است که این رقم در یک دهه اخیر بی‌سابقه بوده است. پاکستان در سال‌های گذشته روی متنوع‌سازی بازیگران همکاری سرمایه‌گذاری کرده است. این رویکرد را می‌توان در موضوعات مختلف به‌خوبی مشاهده کرد؛ برای نمونه استفاده از کارت ایران توسط عمران خان برای جلب همکاری عربستان سعودی و ایالات متحده و همچنین استفاده از متغیر چین برای تحت فشار قرار دادن آمریکا برای توقف گزاره تهدید و تنبیه. پاکستان در حداقل یک دهه گذشته روند کاهش سطح اتکا تسلیحات ارتش که آمریکایی بودند را به سمت تسلیحات چینی سوق داده است؛ این تغییر سبب کاهش سطح وابستگی و نیز بی‌تاثیرشدن بخشی از تهدیدها و فشارهای ایالات متحده بر پاکستان است.