زمان روایی و عناصر توصیفی در رمان عالم بلا خرائط جبرا ابراهیم جبرا و عبدالرحمن منیف بر اساس نظریه ژرار ژنت

زمان ازجمله عناصری هست که تاثیر شگرفی بر کلیت فضای روایی داستان ها می گذارد. ژرار ژنت نظریه پرداز فرانسوی عنصر زمان را از مولفه های اصلی پیشبرد هر روایت می داند و آن را به دو نوع زمان دال (مقدار زمان خوانش متن) و زمان مدلول (مقدار زمان رخدادهای داستان) تقسیم می کند و میان آن دو، سه سطح نظم و تداوم و بسامد را مطرح می کند. رمان «عالم بلاخرایط» محصول مشترک دو رمان نویس بزرگ جهان عرب، جبرا ابراهیم جبرا و عبدالرحمن منیف است که با تمی اجتماعی، تصویری از جوامع عربی را در سال 1979م ارایه داده است. یکی از ویژگی های برجسته این رمان کاربرد عنصر زمان با انواع و سطوح مختلف آن است که پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی و تحلیلی، با استناد به الگوی ساختاری ژنت در پی بررسی دقیق آن بر آمده است. رهیافت این جستار حاکی از آن است که روایت در سرتاسر رمان با سیر نابهنگام خود، به شیوه خاطره گویی راوی (علاء الدین) نقل شده است، اما در دل همین گذشته نگری ها، آینده نگری هایی نیز به چشم می خورد که با پیچیدگی روایی خاصی در همان قالب گذشته نگری، روایت شده است. بارز ترین آینده نگری ها، پیشگویی های فال گیرانه شخصیت فرعی داستان (عمه نصرت) است که از سرنوشت شخصیت های رمان پرده بر می دارد. تداوم این رمان 383 صفحه ای که شامل زمان تقویمی شش ماهه است، به سبب کاربرد درنگ های توصیفی فراوان، با شتاب منفی کل متن همراه است. کارکرد انواع بسامدها در این رمان به میزان چشمگیری متداول است، اما بسامد مفرد از نوع معمول بیشترین کاربرد را دارد.

بررسی ظرفیت های ادبی-روایی عنصر زمان در رمان عالم بلا خرایط.

بررسی نقش هر یک در روایت داستان و معرفی و تحلیل شخصیت های آن.

جبرا ابراهیم جبرا و عبدالرحمن منیف تا چه حدی توانسته اند از ظرفیت های ادبی-روایی عنصر زمان در رمان عالم بلا خرایط بهره مند گردند؟

انواع مولفه های زمان و نقش هر یک در روایت داستان و معرفی و تحلیل شخصیت های آن چیست؟