تاثیر خستگی ناشی از حمل کوله با وزن های مختلف بر مولفه های برشی و عمودی نیروهای عکس العمل راه رفتن در دانش آموزان سالم

مقدمه:

 عوامل خطرزای خستگی هنگام حمل کوله با وزن های مختلف در دانش آموزان ناشناخته است؛ از این رو هدف مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر خستگی ناشی از حمل کوله با وزن های مختلف بر پارامترهای کینتیکی راه رفتن در دانش آموزان است.

این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده و جامعه ی آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر سالم تشکیل داده ند. به منظور بررسی اثرات خستگی ناشی از حمل کوله، از کوله پشتی هایی در وزن های 5/7 ،10، 5/12و 15 درصد وزن بدن قبل و بعد از خستگی استفاده شد. پروتکل خستگی شامل راه رفتن ده دقیقه ایی حمل کوله با ده درصد وزن بدن بود. برای اندازه گیری نیروهای عکس العمل زمین از صفحه ی نیرو کیستلر و برای تحلیل آماری آزمون تی زوجی استفاده شد (SPSS, v.20).

خستگی باعث افزایش نیروی جلو برنده (10 و 5/12 درصد وزن بدن)، افزایش نیروی ترمززننده، افزایش قله ی اول نیروی عمودی و کاهش نیروی دره (با 5/7 و10 درصد وزن بدن) شد (05/0≥ P)؛ حمل بار باعث افزایش قله ی دوم در بیشتر سطوح بعد از خستگی شد (05/0 P≤) و همچنین سبب افزایش دره  (Fz2) در سطح پانزده درصد در مقایسه با بقیه ی سطوح بعد از خستگی شد (05/0 ≤p).

خستگی عضلانی ناشی از حمل کوله سبب تغییر نیروهای عکس العمل زمین می شود، بنابراین ریسک فاکتوری مهم برای اثرات ثانویه مانند ناهنجاری یا آسیب دیدگی در اندام تحتانی تلقی می شود. از این رو به دانش آموزان، والدین و معلمان مدارس ابتدایی توصیه می شود به وزن کیف های مدرسه ی دانش آموزان توجه ویژه ای داشته باشند.