بیماری آلزایمر: مرور روایتی بر نشانه های بالینی، تغییرات مولکولی، روش های فیزیکی و بیوفیزیکی موثر در بهبود آن

مقدمه:

 بیماری آلزایمر نوعی بیماری تحلیل برنده عصبی و غیر قابل بازگشت سیستم عصبی است. در حال حاضر، دو عامل کلافه های آمیلویید بتا و هایپرفسفریلاسیون تایو و همچنین اثرات هم افزایی این دو عامل به روی هم، از علل اصلی بروز این بیماری به شمار می آیند. تاکنون، تلاش های محققان برای درمان کامل این بیماری، به دلیل پیچیدگی های پاتوفیزیولوژی آن، موفق نبوده است. به علاوه، وجود سد خونی- مغزی چالشی جدی برای تحویل داروهای نوین به حساب می آید. هرچند، در سال های اخیر تدابیر متفاوتی برای بهبود وضعیت شناختی بیماران مبتلا اندیشیده شده است.

امروزه، از بین رفتن مرزهای بین علوم مختلف، منجر به توسعه ی استراتژی های جدیدی شده است که اغلب روش های غیرتهاجمی برای درمان بیماری ارایه می دهند. این روش ها، از جمله روش های بیوفیزیکی، فرآیند درمان بیماری های تحلیل برنده عصبی از جمله بیماری آلزایمر را بهبود می بخشند. در این مقاله مروری سعی شده است به پاره ای از این راهکارها اشاره شود و جوانب مثبت و منفی آن ها نسبت به روش های سنتی مصرف دارو مورد بحث قرار گیرد.