نشانگرهای زیستی در ضربات مغزی

مقدمه:

 هدف این مطالعه مروری، به روز رسانی اهمیت بیومارکرهای موجود و همچنین نشانگرهای زیستی جدیدی است که در حال ظهور هستند و می توانند در آینده نزدیک به صورت بالینی امرد استفاده قرار بگیرند. در دو دهه اخیر با توجه به ناهمگانی در بروز و تشخیص ضربات مغزی، مطالعات مربوط به دستیابی به نشانگرهای زیستی برای غلبه بر این چالش بزرگ سلامت در جهان به طور تصاعدی افزایش یافته است. تشخیص بیومارکرهای مختلف، مانند مولکول های موجود در مایع مغزی نخاعی و خون، و همچنین روش های تصویربرداری، به طور گسترده مورد ارزیابی قرار گرفته اند.

در مطالعه متعددی، این نشانگرهای زیستی برای اندازه گیری شدت آسیب مغزی، شناسایی بیماران در معرض خطر بالاتر، پیامدهای نامطلوب پس از آسیب و پیش بینی مدت زمان بهبودی مورد استفاده قرار گرفتند. علیرغم پیشرفت قابل توجه در این زمینه، هر یک از نشانگرهای زیستی موجود محدودیت های خاص خود را دارند، بنابراین مطالعات زیادی بر روی نشانگرهای زیستی جدید مانند microRNA، وزیکول های خارج سلولی ونورومتابولیت ها در حال انجام است. در نتیجه، به روز رسانی یافته های جدید این بیومارکرها اهمیت بیولوژیکی و بالینی زیادی دارد.