تخلیه فشار کف پایی بر اوج فشار در نواحی 10 گانه پا و سرعت راه رفتن در افراد مبتلا به دیابت و زخم پای دیابتی فعال و سالم

مقدمه و اهداف :

دیابت با نقص عملکرد با آسیب ارگان‌های مختلف بر اثر فشارهای غیرطبیعی در نواحی 10 گانه پا مرتبط است. هدف از پژوهش حاضر تخلیه فشار کف پایی بر اوج فشار در نواحی 10 گانه پا و سرعت راه رفتن در افراد مبتلا به دیابت و زخم پای دیابتی فعال و سالم بود.

مواد و روش‌ها:

 پژوهش حاضر از نوع علی‌مقایسه‌ای بود. جامعه‌ آماری شامل کلیه افراد دیابتی، پای زخم دیابتی و سالم بود. روش نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی و دردسترس بود. نمونه‌آماری شامل 30 مرد سالم، 30 مرد دیابتی و 30 مرد دارای زخم پای دیابتی فعال که براساس تشخیص پزشک به آمپوتاسیون نیاز نداشتند، در پژوهش حاضر شرکت کردند. زخم پای دیابتی براساس سیستم نمره‌دهی وگنر طبقه‌بندی شدند. براساس سیستم نمره‌دهی وگنر زخم درجه یک (نمره 1)، زخم تمام ضخامت، لایه سطحی پوست است که در تحقیق حاضر به‌عنوان انتخاب افراد دارای زخم پای دیابتی درنظر گرفته شد. داده‌های متغیر‌های فشار کف‌پایی با استفاده از نرم‌افزار آر-اس-اسکن مدل 4363 تولید کشور بلژیک و با فرکانس نمونه‌برداری 300 هرتز و سرعت راه رفتن با استفاده از کرونومتر دیجیتال ثبت شد. کوشش راه رفتن صحیح شامل برخورد کامل پا بر روی بخش میانی دستگاه فوت اسکن بود. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از آزمون آماری تی مستقل و نسخه 24 نرم‌افزار SPSS استفاده شد.

یافته‌ها :

نتایج نشان داد اوج فشار در استخوان کف‌پایی سوم (0/001>P)، چهارم (0/020=P)، بخش داخلی (0/004=P) و خارجی (0/007=P) پاشنه در گروه پای زخم دیابتی در مقایسه با گروه دیابتی افزایش معنا‌داری داشت. همچنین اوج فشار در بخش داخلی (0/013=P) و خارجی (0/019=P) پاشنه در گروه دیابتی در مقایسه با گروه سالم کاهش معناداری داشت. به‌علاوه سرعت راه رفتن در گروه پای زخم دیابتی در مقایسه با گروه سالم کاهش معنا‌داری داشت (0/003=P).

نتیجه‌گیری:

 با‌توجه‌به نتایج تحقیق می‌توان گفت افراد دارای زخم پای دیابتی بیشتر در معرض اوج فشارهای غیرطبیعی در نواحی مختلف کف‌پا قرار دارند که می‌تواند آسیب‌هایی کلینیکی جبران‌ناپذیری به دنبال داشته باشد. همچنین گروه بیماران دیابتی سرعت راه رفتن کمتری در مقایسه با افراد سالم داشتند که می‌تواند در توانبخشی ارزش کینیکی داشته باشد.