اثرات آنتی ژنوتوکسیتی آویشن شیرازی بر آسیب DNA ناشی از H2O2 در لنفوسیت های انسانی با استفاده از روش کامت

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات محافظتی عصاره های آبی و اتانولی آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss) بر آسیب DNA  لنفوسیت های انسان با استفاده از روش کامت، انجام شد.

لنفوسیت های خون محیطی از 16 داوطلب سالم جدا شد. سلول ها ابتدا با 100 میکرومولار H2O2 و نیز عصاره های آبی و الکلی برگ آویشن با غلظت mg/mL 2/5 بطور جداگانه تیمار شدند. نهایتا سلول ها در ترکیبی از H2O2 جهت ایجاد آسیب DNA با عصاره آبی و الکلی در دمای C0 4 به مدت min 30، انکوبه شدند. میزان مهاجرت DNA  در سلول ها با استفاده از روش کامت اندازه گیری گردید و آسیب DNA به صورت سه شاخص: طول دنباله، درصد DNA در دنباله و اندازه حرکت دنباله بیان شد.    

 نتایج نشان داد که آسیب DNAلنفوسیت های در معرض عصاره اتانولی آویشن شیرازی به طور قابل توجهی کمتر از لنفوسیت های تیمار شده با H2O2 بود. علاوه بر این، طول دم (µm) 1/62±5/48 در مقابل 6/90±22/82، درصد DNA در دم  1/55±4/56  در مقابل 4/55±16/00، و اندازه حرکت دم (µm) 0/11±0/28 در مقابل 0/83±2/33 بود (0/001 p <).

 نتایج نشان داد که عصاره های آبی و اتانولی آویشن شیرازی به طور قابل توجهی قادر به حذف رادیکال های DPPH  از طریق مکانیسم احتمالی فعالیت مهار رادیکال هستند. در نتیجه، عصاره اتانولی اثر بهتری نسبت به عصاره آبی آویشن شیرازی در جلوگیری از آسیب اکسیداتیو DNA به لنفوسیت های انسانی داشت.