بهینه سازی انتقال ژن کیتیناز به گوجه فرنگی رقم بناب با استفاده از آگروباکتریوم تومفاشینس

گوجه فرنگی از نظر غذایی، اقتصادی و علمی از اهمیت زیادی دارد. با توجه به اهمیت زراعی و حساسیت این گیاه نسبت به اغلب تنش های زنده و غیرزنده، استفاده از روش های نوین در اصلاح این گیاه نیاز می باشد. در این تحقیق عوامل موثر در تراریزش یک رقم محلی گوجه فرنگی زراعی بنام بناب از قبیل مدت زمان پیش کشت (1، 2، 3 و4 روز)، غلظت آگروباکتریوم تومفشینس (1 و 8/0، 6/0، 4/0= OD600nm)، مدت زمان تلقیح (5، 10، 15 و 20 دقیقه)، سطوح مختلف استوسیرینگون (0، 100، 150 و 200 میکرومولار)، مدت زمان هم کشتی (1، 2، 3 و 4 روز) و غلظت های مختلف آنتی بیوتیک کانامایسین  (5، 10، 15 و 20 میلی گرم در لیتر) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد پیش کشت دو روزه ریز نمونه ها در تراریزش گیاهان اثر معنی داری داشت. بیشترین میزان تراریختی در غلظت باکتری 6/0=OD600nm  حاصل شد. همچنین بیشترین میزان تراریختی در مدت زمان تلقیح 10 دقیقه و مدت زمان هم کشتی دو روز حاصل شد. حضور استوسیرینگون اثر افزایشی در کارایی تراریختی گوجه فرنگی داشت، به طوریکه بیشترین میزان تراریختی در غلظت 150 میکرومولار استوسیرینگون بدست آمد. در نهایت حضور ژن کیتیناز در گیاهان تراریخت به وسیله PCR  مورد تایید قرار گرفت. شرایط بهینه بدست آمده در این مطالعه می تواند برای انتقال ژن های هدف به این رقم  گوجه فرنگی استفاده شود.