ارزیابی اثر اسید سالیسیلیک بر تغییر بیان برخی از ژن های مقاومت به بیماری پژمردگی فوزاریومی در گوجه فرنگی

به منظور مقابله با Fusarium oxysporum عامل بیماری پژمردگی فوزاریومی در گوجه فرنگی، از اسید سالیسیلیک به عنوان القا کننده مقاومت استفاده شد. ریشه گوجه فرنگی با سوسپانسیون اسپور قارچ مایه زنی و با اسید سالیسیلیک 1/0 میلی مولار محلول پاشی شد. نمونه های برگی در فواصل صفر، 1، 3، 5، 7 و 14 روز پس از محلول پاشی تهیه و برای بررسی تغییر بیان ژن های کد کننده آنزیم های کاتالاز (CAT)، پراکسیداز (POX)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و پروتیین های مرتبط با بیماری زایی (PR1 و PR10) به روش RT-qPCR مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیان ژن های CAT و SOD به عنوان آنزیم های آنتی اکسیدانت و موثر در مقابله با آثار منفی بیماری در بوته های آلوده در مقایسه با شاهد به شدت افزایش داشت و روند صعودی بیان این ژن ها تا روز چهاردهم پس از محلول پاشی ادامه داشت. ژن POX تا روز پنجم بیان افزایشی و سپس، کاهشی داشت. این امر نشان می دهد که ژن کاتالاز نقش موثرتری در ایجاد مقاومت به بیماری نسبت به پراکسیداز دارد. ژن های PR در بوته های سالم و بیمار در واکنش به تیمار اسید سالیسیلیک طی 14 روز روند افزایش داشتند که این افزایش برای بوته های بیمار بیشتر از بوته های سالم بود و بیانگر نقش القایی اسید سالیسیلیک در مقاومت به پژمردگی فوزاریومی است. بنابراین، تیمار اسید سالیسیلیک می تواند به عنوان یک گزینه مناسب برای ایجاد مقاومت و جلوگیری از خسارت به محصول گوجه فرنگی استفاده شود.