آینده سلامت دیجیتالی

در واقع سلامت دیجیتالی کاربرد تیوری فناوری اطلاعات و ارتباطات بر پایه هوش مصنوعی برای تبادل اطلاعات پزشکی است. سلامت دیجیتال، مستلزم اتصال داده های مرتبط با سلامت، از جمله داده های تولید شده توسط خود بیماران، و استفاده از توان ابزارهای فن آوری رایج، مانند تلفن های هوشمند، نوارهای سلامتی، برنامه ها (پلتفرم ها)، رسانه های اجتماعی و دستگاه های حسگر است که در محیط زندگی ما منتشر شده اند. سلامت دیجیتال به عنوان  گردش داده از بیماران (داده های تولید شده توسط بیمار) از راه دور نه فقط بیمارستان، به دستگاه ها و یا متخصصان سلامت (که داده ها را تجزیه و تحلیل و معنا می کنند)، سپس بازگشت به دستگاه های مورد نظر که توصیف کننده داده ها می باشد، معنا می شود که در نهایت اطلاعات و درمان هایی که مورد نیاز بیمار می باشد توصیه و مدیریت می شود. خبر خوب این است که استفاده از هوش مصنوعی برای ایجاد فرآیندها و گردش های کاری هوشمند می تواند مراقبت های بهداشتی را ساده تر، ارزان تر، موثرتر، شخصی تر و عادلانه تر کند. یادگیری ماشینی، یکی از زیرشاخه های محبوب هوش مصنوعی، از مجموعه داده های بزرگی استفاده می کند و الگوهای تعامل بین متغیرها را شناسایی می کند. این تکنیک ها می توانند ارتباط های ناشناخته قبلی را کشف کنند، فرضیه های جدیدی ایجاد کنند و محققان و پزشکان را به صورت خودکار برای شناخت بیماری و تصمیم گیری بالینی و پاسخ به سیوالات سوق دهند. امروزه دیجیتالی شدن به تمام جنبه های زندگی رسیده است. همگرایی فناوری های نوآورانه و علم زیست پزشکی در حال پیشرفت سریع است و زودهنگام خدمات پزشکی و بهداشتی را متحول می سازد. مدل های فعلی مراقبت های بهداشتی در حال گذار هستند و به تدریج به مراقبت های بهداشتی دیجیتال تبدیل می شوند و فراتر از سلسله مراتب سنتی حرکت می کند و خدمات ارزشمند را به بیماران ارایه می دهد.مسیولان ذیربط برای دستیابی به اهداف راهبردی سلامت دیجیتال می باید کوشش نمایند تا علم پزشکی را با هوش مصنوعی و سیستم های دیجیتالی پیوند دهند. شایان ذکر است این جایگاه نیاز به سواد دیجیتالی در سلامت دارد که هم سیستم پزشکی و هم بیمار می باید اموزش داده شوند. موضوع قابل اهمیت این است که سواد دیجیتالی فقط کاربری آن نیست بلکه پیوند و همگرایی بین رشته ای نیاز دارد که موتور محرکه آن در تحقیقات دست اول علوم پایه و علوم مهندسی شکل می گیرد. لذا آینده خدمات پزشکی به سوی پزشکی فردی نیل می یابد و زیرساخت سیستم های دیجیتالی بستگی به سواد پیشرفته آن دارد. اصل سواد در آموزش متعالی و گسترش مرزهای دانش و مرجعیت علمی شکل می گیرد که بنیان آن در علوم پایه و طراحی و ساخت آن به علوم مهندسی برمی گردد. بنابراین پزشکی و خدمات بهداشتی نیاز به نیروی انسانی دانا در قلمرو سلامت دیجیتالی دارد که در سایر رشته ها آموزش و پرورش می یابند. این آینده نگری به ما می اموزد که علم پزشکی و خدمات ان نیاز به پکپارچکی آموزشی، علمی و تحقیقاتی دارد که شایسته است هم اکنون مورد توجه قرار گیرد.