رویکرد سیستم های غذایی پایدار

امروزه اجماع نظر جهانی بر این است که سیستم غذای جهانی قادر به تغذیه خوب برای تمامی مردم نیست و باعث فرسایش محیط زیست و از دست رفتن تنوع زیستی هم می شود، به گونه ای که برای غلبه بر چالش های سوء تغذیه مداوم و فقر مناطق روستایی که با تغییرات اقلیم تشدید می شوند، نیاز به تغییرات اساسی است. در سال های اخیر رویکردهای کشاورزی- اکولوژیکی، منجر به پیشرفت های خوبی در زمینه های علمی و کشاورزی شده است، همچنین راهکارهایی را برای تغییر سیستم های کشاورزی و غذایی پیشنهاد می کنند. سیستم های غذایی پایدار پتانسیل حفاظت از سلامت انسان و حمایت از پایداری محیط زیست را دارند. سیستم های غذایی شامل طیف وسیعی از بازیگران و فعالیت های ارزش افزای مرتبط با آنها در طول زنجیره غذایی، شامل تولید، انبارداری و نگهداری، پردازش، توزیع، مصرف و دفع محصولات غذایی است. ایمنی، امنیت غذایی و پایداری سیستم غذایی مباحث چندوجهی هستند که تامین بخشی از آن برعهده دولت ها، بخشی برعهده صنایع و بخش های خصوصی و قسمتی نیز برعهده مردم است که باید در این زمینه مشارکت و آگاهی داشته باشند. این مباحث باید در یک زنجیره کامل از مزرعه تا سفره، در چارچوب سیاست هماهنگی دیده شوند و اتصال بین تمام حلقه ها در این زنجیره به طور مناسب وجود داشته باشد. در این مطالعه سیستم غذایی پایدار و عناصر آن تعریف شده و اهمیت آن بیان می شود.