بررسی نقش میانجی‏گری سازگاری تحصیلی در رابطه بین خودتفسیری و بهره هوشی با عملکرد کنکور در دانشجویان

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی‏گری سازگاری تحصیلی در رابطه بین خودتفسیری و بهره هوشی با عملکرد کنکور در دانشجویان بود. در این مطالعه توصیفی همبستگی، جامعه آماری را کلیه دانشجویان دختر و پسر سال اول کارشناسی زیرگروه تجربی ورودی مهرماه دانشگاه‏های دولتی شهر خرم‏آباد (دانشگاه لرستان و علوم پزشکی) در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند که به روش نمونه‏گیری در دسترس تعداد 300 نفر به‏عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت ارزیابی عملکرد دانشجویان در کنکور، از میانگین درصدهای کسب‏شده در دروس کنکور سال 1399-1400 و از پرسش‏نامه‏های خود تفسیری Hardin و همکاران (2004)، آزمون بهره هوشی ریون بزرگ‏سالان و سازگاری تحصیلی Anderson و همکاران (2016) استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد تمامی مسیرهای مستقیم به‏جز مسیر بهره هوشی به عملکرد کنکور معنادار شدند. هم‏چنین، مسیرهای غیرمستقیم خودتفسیری با عملکرد کنکور با نقش میانجی‏گری سازگاری تحصیلی و نیز رابطه بهره هوشی با عملکرد کنکور با نقش میانجی‏گری سازگاری تحصیلی معنادار شدند. بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر عملکرد کنکور دانشجویان محسوب می‏شود.