بررسی کارکردهای ارسی در معماری داخلی فضاهای مسکونی (نمونه موردی: ارسی خانه تهران)

نور جوهر خوانش هستی است و ارسی، پنجره ای است رو به نور. ارسی از عهد صفویه به این سو در تاریخ هنر، به شهرت رسیده و به عنوان یکی از اجزای هنرهای سنتی ایران در معماری بناها، نقشی چندبعدی داشته است. اما در گذر از معماری سنتی به معماری مدرن در آستانه فراموشی قرار گرفته است. بنابراین ضروری است کارکردهای ارسی در معماری سنتی ایران بررسی و ویژگی های آن را مورد بازشناسی قرار گیرد تا معماران معاصر بتوانند آن را جوهره و دستمایه طراحی فضاهای معاصر قرار دهند. هدف اصلی این پژوهش، واکاوی کارکردهای ارسی در معماری داخلی فضای مسکونی و بررسی نحوه تاثیر عنصر ارسی در نمونه مورد بررسی (خانه ارسی تهران) می باشد. تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع کیفی است که در پروسه پیشبرد پژوهش، از روش بررسی نمونه موردی (تک نمونه) و در راستای جمع آوری متون از تحقیقات کتابخانه ای و میدانی بهره گرفته شد؛ به گونه ای که در بخش اول تحقیق (چارچوب نظری تحقیق) از مفهوم به مصداق و در بخش دوم که شامل بررسی نمونه موردی است، از مصداق به مفهوم پرداخته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد، ارسی در خانه های سنتی شش کارکرد (ارتقاء سلامت، ایجاد آسایش حرارتی، تزیین، افزایش دهنده حریم شخصی، ارتقاء انعطاف پذیری و تامین نور و منظر) را به عهده داشته است. در نمونه موردی از ارسی مدرن جهت طراحی فضاهای داخلی و طراحی پوسته نما بهره برده شده و پنجره های ارسی هر شش کارکرد را پاسخ داده اند.