اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر بیان IL-17، IL-22 و مقاومت به انسولین موش های صحرایی دیابتی

در حال حاضر شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد مسیرهای پیش التهابی که توسط سلول های T (که IL-17 و IL-22 را ترشح می کنند)، تعدیل می شوند، نقش مهمی در کنترل سوخت وسازی دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره آبی سیر بر بیان IL-17، IL-22 و مقاومت به انسولین موش های صحرایی دیابتی با استرپتوزوتوسین است.

مواد و روش ها: 

در این تحقیق تجربی،40 سر موش صحرایی نر (سن 5 هفته و وزن 24/15 ± 12/162 گرم) از نژاد ویستار از انستیتو پاستور تهیه و به آزمایشگاه منتقل شدند. پس از انتقال رت ها به آزمایشگاه، القای دیابت و آشنایی با فعالیت ورزشی روی نوار گردان ویژه جوندگان، به طور تصادفی به پنج گروه کنترل-سالم (CN)، دیابت (DM)، دیابت-تمرین (TDM)، دیابت-سیر (GDM) و دیابت-تمرین-سیر (TGDM) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز (mg/kg 60) انجام گرفت. قند خون 250 میلی گرم بر دسی لیتر، حاکی از دیابتی شدن موش ها بود. گروه های تمرین به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی (10-18 متر در دقیقه، 10-40 دقیقه در روز، پنج روز در هفته) را روی نوار گردان انجام دادند. روزانه به ازای هر صد گرم وزن موش های صحرایی، یک میلی لیتر (حدود 4/0 گرم در هر 100 گرم وزن بدن) عصاره سیر گاواژ شد. بیان IL-17 و IL-22 به روش RT-PCR اندازه گیری شد. پس از برآورد میزان گلوکز و انسولین ناشتا، از شاخص HOMA-IR برای ارزیابی مقاومت به انسولین استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آنوا و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری 05/0 P< بررسی شد.

بیان IL-17 (0001/0P=)، IL-22 (0001/0P=) و مقدار HOMA-IR (0001/0P=) در گروه های DM نسبت به گروه CN افزایش یافت. IL-17، IL-22 و HOMA-IR در گروه های TDM (به ترتیب 008/0P=، 040/0P=، 0001/0P=)، GDM (به ترتیب 017/0P=، 044/0P=، 0001/0P=) و TGDM (به ترتیب 0001/0P=، 0001/0P=، 0001/0P=) نسبت به گروه DM به طور معنادار کمتر بود. همچنین Il-17 و IL-22 در گروه TGDM نسبت به گروه TDM (به ترتیب 045/0P=، 041/0P=) و GDM (به ترتیب 023/0P=، 038/0P=) به طور معنادار کمتر بود. بین HOMA-IR با IL-17 (0001/0P=) و IL-22 (001/0P=) همبستگی مثبتی مشاهده شد.

نتیجه گیری: 

یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که احتمالا افزایش در میزان بیان نسبی IL-17 و IL-22 ناشی از القای دیابت با افزایش مقاومت به انسولین همراه است. کاهش بیان IL-17 و IL-22 بافت چربی در پی تمرین هوازی و عصاره آبی سیر با کاهش HOMA-IR در موش های دیابتی همراه بود. افزون بر این، ترکیب تمرین هوازی با عصاره سیر تاثیرات هم افزایی داشت و موجب کاهش التهاب و HOMA-IR نسبت به هر کدام به تنهایی شد. از آنجا که افراد دیابتی پیوسته در معرض التهاب هستند و با توجه به تغییرات IL-17 و IL-22 در پی فعالیت ورزشی هوازی و مصرف عصاره سیر، استفاده از این دو عامل احتمالا می تواند اهمیت درمانی برای بیماران T2DM داشته باشد.