تاثیر لینالول، سینائول، بتا بوربونین و تمرینات هوازی به عنوان رویکردهای محافظتی در موش های مبتلا به آلزایمر

 مقدمه:

 بیماری آلزایمر، یک اختلال عصبی پیشرونده مرتبط با افزایش سن است. هدف از این مطالعه، تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف لینالول، سینایول و بتا بوربونین بر پیشگیری و بهبود روند شناختی موش های مبتلا به آلزایمر می باشد.

48 سر موش ماده با نژاد C57BL/6 میانگین سنی 15 ماه بصورت تصادفی به 8 گروه 6تایی تقسیم شدند. ترکیبات زیست فعال شامل لینالول با غلظت 5/2 میلی گرم/ کیلوگرم، سینایول با غلظت 100 میلی گرم/ کیلوگرم، بتا بوربونین با غلظت 72 میلی گرم/ کیلوگرم، به صورت گاواژ و تمرین هوازی با شدت متوسط به مدت 8 هفته انجام شد. آنالیز بیوانفورماتیکی ژن های Bdnf, Ngf و Creb را انتخاب و با qPCR-Real Time اندازه گیری شد.

بیان Bdnf, Ngf و Creb در گروه آلزایمر+ترکیبات زیست فعال، گروه آلزایمر+تمرین هوازی و آلزایمر+ترکیبات زیست فعال + تمرین هوازی نسبت به گروه آلزایمر افزایش یافت. انجام تمرینات هوازی و مصرف ترکیبات زیست فعال قبل از القای آلزایمر سبب افزایش Bdnf, Ngf و Creb شد و نشان دهنده ی اثر حفاظتی در ابتلا به آلزایمر می باشد. تاثیر سینرژیک در گروه ترکیبات زیست فعال+تمرین هوازی+آلزایمر بر بیان ژن ها نسبت به سایر گروه ها مشاهده شد. میزان شناسایی شیء جدید در آلزایمر+ترکیبات زیست فعال+تمرین هوازی نسبت به سایر گروه ها افزایش معنی دارای را نشان می دهد.

کاهش بیان ژن Bdnf, Ngf و Creb در گروه ترکیبات زیست فعال+تمرین هوازی+آلزایمر نسبت به سایر گروه ها کمتر رخ داده است که این نتایج حاکی از تاثیر حفاظتی بر روند آلزایمری شدن می باشد.