مقایسه تاثیر کمربند کمری لگنی با کمربند لگنی در فعالیت عضلات لگن در زنان باردار با درد کمر و لگن

اهداف:

 در طول بارداری تغییرات فیزیکی و هورمونی که در بدن زنان باردار اتفاق می افتد به ناراحتی های اسکلتی، عضلانی و درد کمر و لگن در طول دوره بارداری منجر می شود. در صورت ایجاد آسیب در مکانیسم عضلات لگنی مفصل ثبات کمتری داشته و بیشتر در معرض نیروهای برشی قرار می گیرد و به تغییر در الگوی فعالیت عضلات ناحیه کمری و لگن و افزایش فعالیت عضلانی به منظور جبران نیروهای قدامی و گشتاورهای خمشی ناشی از افزایش حجم شکم و ایجاد تطابق پاسچرال منجر می شود. در مطالعات گذشته، فعالیت عضلات لگنی در آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار بدون استفاده و با استفاده از کمربند لگنی ارزیابی شدند. این نوع کمربندها در سطح حلقه لگنی بسته می شدند و ناحیه کمری را به طور کامل حمایت نمی کردند. کمربند کمری لگنی می تواند تا زیر زاویه تحتانی استخوان کتف گسترش یابد، ناحیه کمری را به طور کامل دربر گیرد و کمر و لگن را به طور هم زمان حمایت کند. در نتیجه در مقایسه با یک کمربند لگنی، کل تنه به عنوان یک واحد عمل می کند. بنابراین با توجه به اینکه تا به حال تاثیر کمربند کمری لگنی بر فعالیت عضلات لگن حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار با درد کمر و لگن در مطالعات ارزیابی نشده است، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر کمربند کمری لگنی با کمربند لگنی در فعالیت عضلات لگن در حین انجام آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در زنان باردار با درد کمر و لگن انجام شد.

روش بررسی:

 این مطالعه، یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود که در آن 48 زن باردار با درد کمر و لگن مرتبط با بارداری مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی کوثر شهر اراک با توجه به معیارهای ورود و خروج مطالعه بررسی شدند. روش نمونه گیری به صورت نمونه گیری دردسترس بود. تمامی شرکت کنندگان فرم رضایت نامه کتبی را تکمیل کردند سپس به صورت تصادفی ساده به 3 گروه کمربند کمری لگنی (14 نفر)، کمربند لگنی (14 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. ابتدا پرسش نامه جمعیت شناختی برای افراد شرکت کننده تکمیل شد و فعالیت عضلانی عضلات لگنی با استفاده از الکترومایوگرافی سطحی در حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی، در ابتدای مطالعه و 3 هفته پس از تجویز کمربندها ارزیابی شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS  نسخه 26 استفاده شد و سطح معنی داری برابر 0/05 در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 3 هفته پس از مداخله، در حین انجام بالا آوردن فعال اندام تحتانی، فعالیت عضلات رکتوس فموریس راست، رکتوس فموریس چپ، بایسپس فموریس راست و بایسپس فموریس چپ در هر دو گروه استفاده کننده از کمربند کاهش یافت و در گروه کنترل افزایش یافت. فعالیت عضلات بایسپس فموریس راست و بایسپس فموریس چپ در گروه کمربند کمری لگنی نسبت به گروه کمربند لگنی کاهش معنادار یافت (0/001).

نتیجه گیری:

 3 هفته پس از مداخله، فعالیت عضلات رکتوس فموریس و بایسپس فموریس در حین انجام آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی در هر دو گروه استفاده کننده از کمربند لگنی و کمری لگنی کاهش یافت و در گروه کنترل افزایش یافت که نشان دهنده تاثیر هر دو کمربند لگنی و کمری لگنی در بهبود فعالیت عضلات لگنی بود. با این حال، به نظر می رسد کمربند کمری لگنی تاثیر بیشتری در بهبود فعالیت عضلات بایسپس فموریس در مقایسه با کمربند لگنی در حین آزمون بالا آوردن فعال اندام تحتانی داشته است.