تاثیر حسن ظن بر بهبود سلامت خانواده از منظر اسلام

خانواده، از منظر اسلام، دارای جایگاه و قداست ویژه‏ای است که قابل مقایسه با هیچ نهاد دیگری نیست. اهمیت تامین و ارتقای سلامت روان و جسم اعضای خانواده، ارزش‏گذاری معنوی بر پیوند خانوادگی، زمینه‏سازی برای تقویت و تحکیم این پیوند و پیشگیری از آسیب پذیری و فروپاشی آن، از راه وضع گزاره های توصیه محور و بازدارنده، اساس حکمت قداستی است که در جهان بینی توحیدی اسلام به خانواده بخشیده شده و حوزه مطالعاتی گسترده ای را شامل می شود.

پژوهه ی کتابخانه ای حاضر را بر آن است تا با دسته بندی آیات و روایاتی که درخصوص تعریف و آثار حسن ظن بیان شده اند، به شیوه ی توصیفی-تحلیلی، مسیله همبستگی مثبت میان حسن ظن و بهبود سلامت در آموزه های ثقلین را دنبال نماید. روش جمع آوری اطلاعات بر اساس ابراز کتابخانه ای و در منابع تفسیری و روایی موجود است.

یافته ها:

 یافته های تحقیق نشان از همبستگی و تاثیر مثبت حسن ظن بر بهبود سلامت نهاد خانواده از منظر اسلام دارد.

نتیجه گیری: 

ظن مفهومی گسترده در ادبیات دین اسلام است و تنها نوعی از آن که زمینه تعامل اجتماعی صحیح و پایدار را بر هم می زند و با عنوان «سوء ظن» شناخته می شود، نکوهیده است. سوی دیگر این مفهوم، «حسن ظن» است. همان پاک ذهنی و نیک اندیشی، که عامل شکوفایی روابط انسانی بوده و سرمایه ای اجتماعی تلقی می شود. آن طور که پایندی بدان در تمامی نهادهای اجتماعی و به صورت ویژه در نهاد خانواده، زمینه ساز بهبود سلامتی اعضا و رشد ایشان می شود.