اثر بخشی آموزش هیجان مدار بر طرح واره های ناسازگار اولیه در دوران عقد و رضایت زناشویی در زندگی مشترک

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش هیجان مدار بر طرح واره های ناسازگار اولیه در دوران عقد و رضایت زناشویی در زندگی مشترک می باشد.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره تهران از  سال 1397 می باشد که جمع اوری داده ها تا بهار 1400 به طول انجامید(شروع تحقیق پس از گذشت حداقل ماه از تاریخ عقد آنان تا شروع زندگی مشترک و اجرای پس آزمون تا  6 ماه بعد). جامعه آماری پژوهش و از طریق روش نمونه-گیری در دسترس تعداد 40 زوج (80 نفر) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. هر دو گروه در مرحله پیش-آزمون پرسشنامه طرح واره های ناسازگار اولیه را تکمیل نمودند. سپس شرکت کننده های  گروه آزمایش مورد مداخله (آموزش هیجان مدار) قرار گرفتند، اما شرکت کننده های  گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. در نهایت هر دو گروه بعد از 6 ماه از تشکیل زندگی مشترک مورد پس آزمون قرار گرفتند و پرسشنامه های طرح واره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی را تکمیل نمودند. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کووراریانس دو عاملی و تحلیل واریانس دو عاملی مورد تحلیل قرار گرفتند.

  نتایج نشان داد که آموزش هیجان مدار بر طرح واره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی تاثیر دارد.

همچنین نتایج نشان داد که بین اثربخشی آموزش هیجان مدار بر طرح واره های ناسازگار اولیه و رضایت زناشویی مردان و زنان تفاوت معنی داری وجود ندارد.